O Kώστας Τσόκλης στην Πόλη με μυθολογικούς ήρωες που συναντούν ήρωες της ζωής μέσα από το φίλτρο της πρόσφατης επικαιρότητας των πυρκαγιών, το καλοκαίρι του 2007.Ο γνωστός ζωγράφος θα εκφράσει τον εικαστικό του λόγου, μέσα από την έκθεση “Η απρονοησία του Προμηθέα”, που θα εγκαινιαστεί στις 25 Μαρτίου, στο Σισμανόγλειο Μέγαρο (στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης) και διοργανώνεται από την Κωνσταντινούπολη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2010, το Γενικό Προξενείο της Ελλάδος στην Κωνσταντινούπολη και το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Η έκθεση περιλαμβάνει βίντεο προβολές, τις καιόμενες φωτογραφίες, 50 μικρά ζωγραφικά με τα αποφθέγματα του καλλιτέχνη στην τούρκικη γλώσσα και ακόμα τρία μεγάλα ζωγραφικά έργα. Κάποια από τα αποφθέγματα αναφέρουν…
«…Όμως, οι εικόνες οι παλιές εξακολουθούν να οδηγούν τα βήματά μας, τα αισθήματά μας, τις αποφάσεις μας κι ας μη το ξεχνάμε.

Δεν θα κάνουμε ποτέ πρωτοποριακή τέχνη όσο η παιδική μας ηλικία θα προηγείται της ωριμότητάς μας…»



«Η Τέχνη θα ‘πρεπε να μαγεύει, μεταμορφώνοντας την τραγωδία σε αγαλλίαση, τη βία σε αισθητική απόλαυση, το αδιάφορο σε ουσιώδες. Θα ‘πρεπε να είναι μεσάζων ανάμεσα στην πραγματικότητα και την επιθυμία - ή το αντίθετο.

Θα μπορούσε να είναι η δημιουργία αισθητικών κρυψώνων, όπου συνωμότες φύλακες θα κρατούν τις πόρτες κλειστές, και θα αποπροσανατολίζουν τους αμύητους.

Θα μπορούσε να είναι η παραγωγή άλλων ηδονών, βγαλμένων μέσα από ανυποψίαστες καταστάσεις και σχέσεις. Από αλλαγές ποσοτήτων, από μετατοπίσεις υλικών και πραγμάτων κοινών και στείρων».



«Η τέχνη δεν εκφράζει αισθήματα, παράγει αισθήματα, αν είναι τέχνη».


«Η Τέχνη δεν έχει όνομα ούτε κατηγορίες. Είναι ένα πνεύμα που διαπερνά τις πράξεις μας και αφήνει πίσω του για τους άλλους, πότε ίχνη ορατά και ανιχνεύσιμα και πότε αόρατα και φευγαλέα.

Τα πρώτα χρειάζονται για την καταγραφή και την ανάγνωση της ιστορίας, τα δεύτερα για την δημιουργία της».


«…Θα ήθελα στο τέλος, να με θυμάστε σαν έναν άνθρωπο που αιμορραγεί μπροστά σε γεγονότα που δεν μπορεί να επηρεάσει, που κλαίει για ικανότητες που αχρηστεύονται, που θυμώνει δικαίως ή αδίκως μπροστά σε έναν κόσμο που δεν κατανοεί και μ’ έναν Θεό που δεν αναγνωρίζει, γιατί δεν έτυχε ποτέ να τον συναντήσει. Έναν άνθρωπο που…κι όμως».



Η ιστορικός τέχνης- μουσειολόγος και πρόεδρος του ΔΣ του ΚΜΣΤ, Κατερίνα Κοσκινά που υπογράφει την επιμέλεια της έκθεσης αναφέρει στο κείμενο με τίτλο «Μια νέα ζωγραφική πραγματικότητα» που βρίσκεται στο συνοδευτικό κατάλογο: «Ο Κώστας Τσόκλης είχε από νωρίς δηλώσει με τα έργα και τα λεγόμενά του την αγωνία του για τη δημιουργία εικόνων ως αναπαράσταση πραγματικών, συμβολικών ή συγκινησιακών καταστάσεων. Ήταν λοιπόν φυσικό να στραφεί στα μέσα που του παρείχαν οι ολοένα εξελισσόμενες δυνατότητες αναπαράστασης της εποχής του, για τη δημιουργία «φορτισμένων» εικόνων. […] Το ζήτημα της ρεαλιστικής απεικόνισης τίθεται συνεχώς στο έργο του Κώστα Τσόκλη. Η σχέση της δισδιάστατης με την τρισδιάστατη εικόνα, το αληθινό και το ψευδαισθητικό, η αρχή και το τέλος της κατασκευασμένης εικόνας, η σχέση του εικαστικού με τον πραγματικό χώρο, είναι θέματα που θέτει πραγματικά, θεωρητικά, ενίοτε και δογματικά. Η χρήση διαφορετικών τρόπων και μεθόδων έκφρασης, η μείξη διαφορετικών πλαστικών λεξιλογίων και η ανάμειξή τους με φυσικά υλικά, η εισαγωγή του ήχου, της κίνησης και, κατά συνέπεια, του χρόνου, ο συνδυασμός της «κλασικής» τέχνης, ζωγραφικής και σχεδίου, με τα επιτεύγματα της τεχνολογίας, όλα στοχεύουν στην ευαισθητοποίηση του θεατή και τη συν-μετοχή του στο έργο».

Η ίδια όσον αφορά τη συγκεκριμένη έκθεση συμπληρώνει: «Ο κύκλος με τον ίδιο στο ρόλο του Οιδίποδα (2006) και ο Προμηθέας Δεσμώτης (2007-2008), επαναφέρουν στο επίκεντρο της τεχνοτροπίας του τη σύμπραξη ζωγραφικής και βίντεο προβολής τονίζοντας περαιτέρω τη ζωγραφικότητα της προβολής και την αληθοφάνεια του ζωγραφικού πίνακα, αποδίδοντας σε φυσικό μέγεθος τα πρόσωπα στις προβολές και επιμηκύνοντας τον «κινηματογραφικό χρόνο». Στους ήρωες των τραγωδιών, στους ήρωες της ζωής του και στις αναφορές σε ακραίες συναισθηματικές καταστάσεις, έρχεται να προστεθεί και η επικαιρότητα. Αναφέρεται σε αυτήν κατ’ εξαίρεσιν επειδή τα επακόλουθά της σημάδεψαν μία ολόκληρη χώρα. Τη δική του. Τη χώρα που καθόλου συμπτωματικά έχει σημαδευτεί όχι μόνο από το μύθο του Προμηθέα, αλλά και από τη φιλοσοφία των προσωκρατικών και ειδικότερα του Ηράκλειτου. Ο μεγάλος αυτός φιλόσοφος έθεσε στο επίκεντρο της κοσμολογίας του το Πυρ, υποστηρίζοντας ότι, ως «αείζωον» είναι η αρχή και το τέλος των πάντων.

Έτσι, οι πυρκαγιές που ξέσπασαν το καλοκαίρι του 2007 ταυτόχρονα σε διαφορετικά μέρη της Ελλάδας, γίνονται αφορμή για τη δημιουργία ενός έργου που στέκεται στον αντίποδα του Προμηθέα Δεσμώτη, έργου-ύμνου στον άνθρωπο που έκλεψε τη φωτιά από τους Θεούς για την πρόοδο του γένους του. Η Απρονοησία του Προμηθέα είναι η νέα ενότητα έργων του Κώστα Τσόκλη που παραπέμπει στη «μαύρη» όψη του πυρός που σχετίζεται μόνο με καταστροφές. Δίνει τον τίτλο στην έκθεση που γίνεται στο πλαίσιο της Istanbul, Cultural Capital of Europe και αποτελεί με τους ζωγραφικούς πίνακες, τα αποφθέγματα του καλλιτέχνη και τις καιόμενες φωτογραφίες, μια καταγγελία για τον τρόπο που οι άνθρωποι χειρίζονται το «όπλο» που τους έδωσε ο Προμηθέας και ένα μανιφέστο για την ελευθερία και τις δυνατότητες έκφρασης της ζωγραφικής».