Η Μεντόζα είναι γνωστή στον κόσμο για τα κρασιά της. Χτισμένη δίπλα στις Ανδεις, σε απόσταση αναπνοής από τη Χιλή, αλλά μακριά από το κέντρο της χώρας. Με περίπου ένα εκατομμύριο κατοίκους είναι η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Αργεντινής. Τα τελευταία χρόνια γνωρίζει μεγάλη άνθιση σε αντίθεση με την ελληνική παρουσία, η οποία μειώνεται.

Ο πρώτος Ελληνας έφτασε στην Μεντόζα το 1905, ήταν ο Ιωάννης Κρόμπας από τα Πετράλωνα Μεσσηνίας. Ηταν σιδηροδρομικός και οδηγούσε τραίνα. Μέχρι το 1950 οι ελληνικές οικογένειες έφτασαν τις 80, αριθμός που παρέμεινε μέχρι το 1970, όταν άρχισε μαζική φυγή για τις ΗΠΑ. Το 1980 έμειναν οι μισές οικογένειες, οι οποίες βρέθηκαν στη δίνη της οικονομικής κρίσης στην Αργεντινή. Χαρακτηριστικό, όπως μαρτυρεί ο Παναγιώτης Κρόμπας, περίπου επτά οικονομικά ευκατάστατες οικογένειες, «πέθαναν τελικά φτωχοί».

«Σήμερα υπάρχουν μόνο πέντε σπίτια με Ελληνες πρώτης γενιάς και συνολικά μαζί με τους Ελληνες τρίτης γενιάς φτάνουμε τις 25 οικογένειες», δηλώνει ο πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας, Χόρχε Κρόμπας.

Η ελληνική κοινότητα της Μεντόζα απέκτησε μόλις πρόσφατα δικό της χώρο. Με οικονομική βοήθεια που απέστειλε ο υφυπουργός Εξωτερικών, Θεόδωρος Κασσίμης, η κοινότητα αγόρασε ένα μικρό γραφείο.

«Οι Ελληνες, όταν ήμασταν πολλοί, δε φροντίσαμε να βάλουμε τα θεμέλια για την κοινότητά μας. Αντί να είμαστε ενωμένοι, όπως οι Αραβες για παράδειγμα, εμείς ανταγωνιζόμασταν μεταξύ μας. Από παιδί είμαι εδώ και τώρα στα γεράματά μου, είμαι ο μόνος που έζησε όλες τις γενιές των Ελλήνων. Εύχομαι οι νέοι, όσοι απέμειναν, να αναστήσουν την κοινότητα, να μην έχουν τους εγωισμούς που είχαμε εμείς, γιατί είναι η τελευταία ευκαιρία για να κρατήσουμε την ελληνική σημαία σε αυτή την άκρη του κόσμου», είπε στο συνεργάτη του ΑΠΕ - ΜΠΕ Δημήτρη Παρούση, ο 80χρονος Παναγιώτης Κρόμπας.

Στα γραφεία της κοινότητας, οι παλαιότεροι έχουν αναλάβει το ρόλο του δασκάλου και πραγματοποιούν μαθήματα ελληνικών στους Ελληνες τρίτης και τέταρτης γενιάς. Στο έργο τους συνδράμει με δική της πρωτοβουλία και η δασκάλα του υπουργείου Παιδείας, Αρετούσα Γιαννάκου, που διδάσκει στο ελληνικό σχολείο του Σαντιάγο της Χιλής.

Ανατρέχοντας στον τηλεφωνικό κατάλογο μπορεί κανείς να βρει πολλά ελληνικά ονόματα, όπως Γιανναρόπουλος, Φούτρης, Γαβριηλίδης, Νομικός, Κρόντιρας. Το 1955, ο Μιχάλης Μαυρίδης, Ελληνας δεύτερης γενιάς είχε διαπρέψει ως καθηγητής του Πανεπιστημίου της Μεντόζα.

Τον τελευταίο χρόνο, η κοινότητα απέκτησε και το χορευτικό της συγκρότημα αποτελούμενο κυρίως από νέους Αργεντίνους και Ελληνες τέταρτης γενιάς. «Είναι μια δραστηριότητα που μας κάνει γνωστούς στην πόλη. Χορεύουμε καλά και ο κόσμος μαθαίνει για μας και την Ελλάδα. Μας καλούν πλέον στις σημαντικότερες εκδηλώσεις της πόλης», τόνισε ο πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας, Χόργε Κρόμπας.

Μια παλιά τηλεόραση με μεγάλη οθόνη, αποτελεί το κέντρο πολλών απογευματινών συναντήσεων καθώς προβάλλονται σε βίντεο παλιές ελληνικές σειρές. Παράλληλα οργανώνονται και βραδιές με ελληνική μουσική και γεύσεις πατρίδας.

Στη Μεντόζα υπάρχει ορθόδοξη εκκλησία, της κοινότητας των Λιβανέζων. «Μαζί με τους Αραβες γιορτάζουμε τις σημαντικότερες μέρες της ορθοδοξίας. Οι Ελληνες έχουμε βοηθήσει την εκκλησία και οι Αραβες μας εκτιμούν πολύ. Αυτές τις μέρες όμως θα πάω σε ελληνική ορθόδοξη εκκλησία, στην Ελλάδα. Εχω 50 χρόνια να γυρίσω στην πατρίδα και έπειτα από οικονομίες ζωής, αυτές τις μέρες πραγματοποιώ το όνειρό της ζωής μου», δήλωσε στο ΑΠΕ - ΜΠΕ, ο Χρήστος Κρόμπας, ιδιοκτήτης ενός. . . Αργεντίνικου ΠΡΟΠΟ, με το όνομα «Γκρέσια».

(Ο Δημήτρης Παρούσης εδώ και τρία χρόνια πραγματοποιεί το γύρο του κόσμου, αναζητώντας «χαμένους» Ελληνες. Περισσότερα στο www.godimitris.gr )

Πηγή: ΑΠΕ