Απευθυνόμενος στους εκπροσώπους των ομογενειακών ΜΜΕ, ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε με θερμά λόγια στους Έλληνες της Διασποράς, τους οποίους και ευχαρίστησε για το γεγονός ότι “βρίσκονται πάντα στο πλευρό της Ελλάδας”, όπως τόνισε χαρακτηριστικά. Ο κ. Παπανδρέου μίλησε για “αναβαθμισμένη στρατηγική” της κυβέρνησης όσον αφορά τον Ελληνισμό της Διασποράς και για “ενίσχυση των δεσμών” σε νέα βάση, με έμφαση στη μεταφορά και αξιοποίηση της τεχνογνωσίας των ομογενών για την υλοποίηση των απαιτούμενων θεσμικών μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα.

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στο Συμβούλιο Αποδήμου Ελληνισμού, αλλά και στο ζήτημα της ψήφου των ομογενών, σημειώνοντας ότι η κυβέρνηση υιοθετεί μια διαφορετική στρατηγική από τους προκατόχους της και είναι αποφασισμένη να προχωρήσει το ζήτημα στη βάση των προτάσεων που είχε καταθέσει στο παρελθόν. Ο κ. Παπανδρέου αναφέρθηκε επίσης και στη σκέψη για έκδοση ενός κρατικού ομολόγου που θα απευθυνθεί και προς τον Ελληνισμό της Διασποράς.

Ο πρωθυπουργός ενημέρωσε επίσης τους εκπροσώπους των ΜΜΕ για τις τελευταίες εξελίξεις στα μείζονα θέματα τόσο της εσωτερικής όσο και της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας, τονίζοντας ότι διαφαίνονται σιγά-σιγά τα “πρώτα θετικά αποτελέσματα” των εφαρμοζόμενων μεταρρυθμίσεων και αποκαθίσταται σταδιακά ένα αίσθημα ασφάλειας όσον αφορά την οικονομία. Στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, η κυβέρνηση προωθεί σταθερά τους στόχους της, επεσήμανε ο κ. Παπανδρέου και πρόσθεσε ότι υπάρχει κινητικότητα και προς άλλες κατευθύνσεις, όπως π.χ. προς την κατεύθυνση της προώθησης Μεσογειακής συνεργασίας με στόχο την πράσινη ανάπτυξη.

Κατά τη συζήτηση που ακολούθησε με αρκετές ερωτήσεις και τοποθετήσεις από τους εκπροσώπους των Ομογενειακών ΜΜΕ, ιδιαίτερη βαρύτητα δόθηκε στο ζήτημα της παιδείας, της δυνητικά “βαριάς βιομηχανίας” της Ελλάδας, όπως χαρακτηρίστηκε από εκπροσώπους των ΜΜΕ, με τον κ. πρωθυπουργό να κάνει λόγο για σχέδιο της κυβέρνησης για ανάπτυξη δράσεων με στόχο τη διεθνοποίηση των πανεπιστημίων και τη δημιουργία κινήτρων για μεγαλύτερη δημιουργικότητα και κινητικότητα από την πλευρά των πανεπιστημίων.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΜΕ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΚΩΝ ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Γνωρίζετε καλά τις δύσκολες συνθήκες, στις οποίες ζούμε σήμερα στην Ελλάδα, αλλά θα ήθελα, ξεκινώντας, να ευχαριστήσω και μέσω του ομογενειακού Τύπου την ομογένεια, τους Έλληνες της Διασποράς, για τη στήριξή τους, για τη συμβολή τους, σε μια κρίσιμη στιγμή για τη χώρα μας. Είναι πάντα στο πλάι της Ελλάδας σε δύσκολες στιγμές, είτε στο Κυπριακό, είτε στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, είτε στα βαλκανικά ζητήματα, όπως και στο θέμα του ονόματος της FYROM. Πάντα υπήρχε η παρουσία του Ελληνισμού της Διασποράς, του Ελληνισμού και των Ηνωμένων Πολιτειών, για τη στήριξη της χώρας μας.

Εγώ θέλω, όμως, και ως Πρωθυπουργός, που κρατώ μια σχετική εποπτεία – μέσα στα πολλά καθήκοντα, βεβαίως – στο θέμα του Απόδημου Ελληνισμού, να δούμε και μια αναβαθμισμένη στρατηγική, σε σχέση με τους Έλληνες της Διασποράς. Διότι το θέμα, δεν είναι απλά να πούμε ότι, σε στιγμές ανάγκης, πρέπει να υπάρξει κάποια βοήθεια ή, εμείς, από τη δική μας μεριά, να βοηθήσουμε σε θέματα όπως η γλώσσα και η επαφή με την Ελλάδα.

Ουσιαστικά, σε μια παγκοσμιοποιημένη πια οικονομία, αλλά και κοινωνία θα μπορούσε να πει κανείς, σε μια κοινωνία των διαδικτύων και των κοινωνικών δικτύων, όπως λέμε τα «social networks», υπάρχουν τεράστιες ευκαιρίες για στενή συνεργασία, για μεταφορά τεχνογνωσίας από τον Ελληνισμό της Διασποράς, από έναν κόσμο ο οποίος βρίσκεται από τον ακαδημαϊκό χώρο μέχρι τις επιχειρήσεις, από τον καλλιτεχνικό χώρο μέχρι τη δημοσιογραφία και από τον αθλητισμό μέχρι την πολιτική. Υπάρχουν Έλληνες της Διασποράς, που μπορούμε να αξιοποιήσουμε τις δικές τους εμπειρίες και γνώσεις, αλλά και αυτοί πρέπει να μπορέσουν να δουν ποιες είναι οι προοπτικές των δικών τους ενδιαφερόντων στην Ελλάδα, είτε είναι επιχειρηματικές οι πρωτοβουλίες τους, είτε είναι πολιτιστικά θέματα τα οποία αφορούν στα παιδιά τους και στην εκπαίδευσή τους.

Άρα, θεωρώ ότι μέσα από αυτή την κρίση που περνάμε, μπορούμε να δημιουργήσουμε μια νέα ευκαιρία για να ενισχύσουμε αυτούς τους δεσμούς σε μια νέα βάση, όπου  ο Ελληνισμός της Διασποράς θα παίξει έναν καθοριστικό ρόλο.

Το λέω αυτό, διότι ένα από τα θέματα τα οποία αντιμετωπίζει η χώρα μας, είναι ο μεγάλος ασθενής που λέγεται «Δημόσιο». Και ένα από τα προβλήματα του Δημοσίου, δεν είναι απλώς ότι έχουμε ένα τεράστιο και πλαδαρό δημόσιο τομέα, γραφειοκρατικό και πελατειακό, αλλά ότι ουσιαστικά, το ελληνικό Δημόσιο ήταν απομονωμένο, κλειστό στις εξελίξεις, που είναι σημαντικές σε πάρα πολλούς τομείς. Το ελληνικό Δημόσιο χρειάζεται τεχνογνωσία. Μιλάμε για αλλαγές στην παιδεία, αλλαγές στην υγεία, αλλαγές και στον τρόπο διακυβέρνησης, και πολλά από αυτά δεν είναι απλά θέματα βούλησης, γιατί τη βούληση την έχουμε και το έχουμε αποδείξει, είναι και θέματα τεχνογνωσίας.

Εδώ, η μεταφορά εμπειρίας και γνώσης από διεθνείς Οργανισμούς ή από τον Ελληνισμό της Διασποράς, μπορεί να είναι πολύ σημαντική. Γι’ αυτό, έχουμε ήδη ξεκινήσει σε κάποιους τομείς.

Είχαμε μια συνάντηση με σημαίνοντες επιχειρηματικούς παράγοντες της Διασποράς, πριν από λίγες εβδομάδες. Θα έχουμε μια πρωτοβουλία και τον Οκτώβριο γύρω από την πράσινη ανάπτυξη, ενώ θα συνεχίσουμε αυτή τη συνεργασία μας σε πολλούς τομείς, όπου οι Έλληνες της Διασποράς μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο.

Θα έλεγα επίσης ότι, για πρώτη φορά, όταν απευθύναμε πρόσκληση, μέσα από τη διαδικασία του «open gov», της ανοιχτής διακυβέρνησης, για θέσεις ευθύνης στο δημόσιο τομέα, υπήρξαν αιτήσεις και από Έλληνες της Διασποράς. Μερικοί δε, επελέγησαν για τέτοιες θέσεις, παρότι πολλές φορές, λόγω της έλλειψης άμεσης γνώσης του ελληνικού συστήματος, είναι δύσκολο να προσαρμοστούν. Ωστόσο, αυτή η τεχνογνωσία είναι σημαντική. Και επειδή υπάρχει μια πληθώρα θέσεων, μπορεί και στη συνέχεια να υπάρξουν νέες τέτοιες αιτήσεις.

Ο Ελληνισμός της Διασποράς είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο, όπως πάντα τονίζουμε. Θέλω επίσης να πω ότι προγραμματίζουμε, όχι τώρα, άμεσα, αλλά σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, αυτό για το οποίο είχαμε μιλήσει, ένα ομόλογο, το οποίο θα μπορούσε να απευθυνθεί και προς τον Ελληνισμό της Διασποράς. Και  χαιρετίζω την προσπάθεια που γίνεται, μέσα από το ΣΑΕ και άλλους φορείς, για τον τουρισμό  στην Ελλάδα.

Η χώρα μας, όπως ξέρετε, είναι μια ασφαλής χώρα. Μπορεί να έχουν προβάλει μερικά γεγονότα, τα οποία μας στεναχώρησαν όλους, ιδιαίτερα ο θάνατος τριών ανθρώπων από μια βόμβα μολότοφ, όμως, αυτά δεν χαρακτηρίζουν την καθημερινή ζωή της χώρας μας, ούτε της Αθήνας. Είμαστε μια ασφαλής χώρας και νομίζω ότι, δυστυχώς, δημιουργήθηκε μια αρνητική εικόνα για την Ελλάδα και την ασφάλειά της, ενώ είναι μία από τις ασφαλέστερες χώρες, θα έλεγα στον κόσμο, πόσο μάλλον τα νησιά μας, που είναι και φιλόξενα, και με πολλές δυνατότητες. Και εδώ, θα ήθελα να ευχαριστήσω την ομογένεια, που έχει κάνει μια σημαντική προσπάθεια για να ανατρέψει αυτό το κλίμα.

Και δυστυχώς, αυτές οι πρόσφατες εικόνες προκάλεσαν ακυρώσεις, ιδιαίτερα για την Αθήνα, από πολλούς χιλιάδες τουρίστες, οι οποίοι σκόπευαν να επισκεφτούν τη χώρα μας.

Ξέρω ότι υπάρχει ενδιαφέρον και του ΣΑΕ, και για την εκπαίδευση, και για την ψήφο. Να πω δυο λόγια γι’ αυτά. Αυτό το  οποίο θέλουμε είναι, να είναι στοχευμένη η στήριξη που υπάρχει για την ελληνική γλώσσα.

Αυτό σημαίνει και μια στενή συνεργασία της Πολιτείας με τους ομογενειακούς φορείς, μεταξύ των οποίων και με την Εκκλησία, που έχει ένα συμπληρωματικό ρόλο. Αλλά θα κάνουμε κάθε τι, για να συνεχίσουμε σημαντικά προγράμματα, που έχουν σχέση με τον ελληνικό πολιτισμό και τη γλώσσα.

Αυτό το οποίο βεβαίως δεν μπορούμε να κάνουμε, και δεν  αφορά τόσο πολύ στην Αμερική, αλλά σε άλλες περιοχές όπου υπάρχει  Ελληνισμός της Διασποράς, είναι να έχουμε παντού πλήρες πρόγραμμα όλων των μαθημάτων, ορισμένα από τα οποία θα μπορούσαν κάλλιστα να διδάσκονται και σε άλλη γλώσσα, ή στη γλώσσα της χώρας όπου ζουν Έλληνες. ‘Η, ακόμα – το παράλογο – δεν μπορεί να στέλνουμε καθηγητές γαλλικής φιλολογίας στη Γαλλία, ή καθηγητές γερμανικής φιλολογίας στη Γερμανία. Αυτό είναι  υπερβολή, είναι πολυτέλεια και μάλιστα, πολλές φορές, συμβαίνει να μιλάνε καλύτερα τα παιδιά τη γλώσσα, απ’ ό,τι ο καθηγητής που πηγαίνει να διδάξει.  Αλλά αυτά ίσως είναι μικρά προβλήματα, μπροστά στα  μεγάλα που αντιμετωπίσαμε.

Σε ό,τι αφορά την ψήφο, είμαστε αποφασισμένοι να προχωρήσουμε το ζήτημα αυτό. Είχα βεβαίως μια διαφορετική προσέγγιση από την προηγούμενη κυβέρνηση, και θα πρέπει να υπάρξει – και λόγω της συνταγματικής αλλαγής – συμφωνία τουλάχιστον των δύο μεγάλων κομμάτων για την ψήφο του Αποδήμου, αλλά θέλουμε να προχωρήσουμε πάνω στη βάση που είχαμε προτείνει. Όπως και σε ό,τι αφορά το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να αξιολογήσουμε μια σημαντική πορεία, αλλά να δούμε και τις αδυναμίες αυτού του θεσμού, για να μπορέσει να ενισχυθεί η πολύπλευρη εκπροσώπηση. Και όπως ξέρετε, είναι πολύ διαφορετικές οι ομογένειες ή ο Ελληνισμός από χώρα σε χώρα, με τελείως διαφορετικές παραδόσεις στο πώς έχουν οργανωθεί.

Αλλού είναι πρόσφατη η οργάνωσή τους, π.χ. στην πρώην Σοβιετική Ένωση, που δεν είχαν ουσιαστικά Οργανώσεις, ή είχαν ελάχιστη εκπροσώπηση, και έτσι είναι νέοι θεσμοί. Και αλλού, όπως στην Αμερική, είναι και 5η  ή ακόμα και 6η γενιά εκπροσώπησης Ελλήνων της Διασποράς, με μεγάλη ποικιλία εκπροσώπησης, οι οποίοι δεν μπαίνουν μέσα σε ένα κρατικό καλούπι, που έρχεται και τους λέει «μπείτε εδώ για να εκπροσωπηθείτε», διότι έχουν πια μια δική τους πορεία και μια δική τους ιστορία και παράδοση.

Άρα, πρέπει να αξιοποιήσουμε ίσως τις εμπειρίες και άλλων χωρών, όπως π.χ. του Ισραήλ, γιατί κι αυτοί έχουν τη Διασπορά τους, αλλά οργανώνονται με διαφορετική βάση και, θα έλεγα, και πιο αποτελεσματική.

Γι’ αυτό, υπάρχει μια συζήτηση για το αν θα γίνει φέτος το συνέδριο, αλλά εν πάση περιπτώσει, αυτό είναι ένα θέμα το οποίο θα το δούμε, σύμφωνα με το πώς πάει ο διάλογος, ώστε όταν γίνει το συνέδριο, να γίνει με σωστό τρόπο, για να μπορέσουμε να πάρουμε και τις απαραίτητες αποφάσεις.

Τώρα, θέλω να πω δυο λόγια για την Ελλάδα. Οι δημοσιογράφοι, που έρχονται από την Ελλάδα, με έχουν ακούσει πολλές φορές να το λέω αυτό, αλλά είναι αλήθεια ότι αυτή η Κυβέρνηση παρέλαβε μια κατάσταση, που ήταν πέραν των προβλέψεών μας κατά πολύ.

Θα έλεγα ότι ήμασταν αναγκασμένοι να αλλάξουμε σχεδιασμό, όχι στόχους, αλλά σχεδιασμό. Οι στόχοι παραμένουν οι ίδιοι, διότι αν θα θυμάστε, και προεκλογικά, η ανάλυση του προβλήματος της χώρας μας, ήταν η ίδια ανάλυση που κάνουμε και σήμερα, δεν διαφέρει. Λέγαμε ότι η διαχείριση των χρημάτων ήταν κακή έως κάκιστη, ότι υπήρχε αίσθηση ανομίας, που την επέτειναν και όλες αυτές οι υποθέσεις διαφθοράς, στο υψηλότατο επίπεδο της πολιτικής ηγεσίας της χώρας. Όμως, δεν ήταν μόνο η ανομία, ήταν και η ατιμωρησία.

Αυτά πότισαν τον Ελληνικό λαό με ένα αίσθημα, θα μπορούσε να πει κανείς, ανευθυνότητας, γιατί σου έλεγε ο άλλος «εγώ γιατί να πληρώσω, όταν αυτοί που με κυβερνούν δεν τιμωρούνται, όταν δεν υπάρχει διαφάνεια, δεν υπάρχει ευθύνη;».

Αυτό ήταν ένα πολύ αρνητικό κλίμα. Και παραμένει ως βασικός μας στόχος, να επαναφέρουμε το αίσθημα της δικαιοσύνης, το αίσθημα της διαφάνειας, το αίσθημα της ευνομίας, το αίσθημα της απόδοσης ευθυνών – όπου κι αν υπάρχουν. Και είναι μια δύσκολη για το πολιτικό σύστημα, αλλά θα έλεγα και λυτρωτική διαδικασία, η οποία θα μπορέσει να φέρει και μεγαλύτερη αξιοπιστία, και μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στην ίδια την Πολιτεία, στην ίδια τη Δημοκρατία μας, που είχε τρωθεί από τέτοιου είδους πρακτικές και υποθέσεις.

Βεβαίως, πέρα από τις υποθέσεις της διαφθοράς, υπήρχε και μία πελατειακή λογική στη διαχείριση των χρημάτων. Η πελατειακή λογική σήμαινε απλά ότι, χρήματα σπαταλούνταν, ή πήγαιναν σε ιδιοτελείς, κομματικούς και μικροκομματικούς σκοπούς. Το γεγονός ότι μεγάλωσε, διπλασιάστηκε ουσιαστικά, το μισθολογικό κόστος στο Δημόσιο τα τελευταία 10 χρόνια, είχε σχέση ακριβώς με αυτό. Ότι υπήρχε η ευκολία να προσλαμβάνονται, είτε μέσω STAGE, είτε μέσω άλλων τρόπων, ένας κόσμος που, ούτε με αξιοκρατικό τρόπο έμπαινε στο Δημόσιο, αλλά ούτε πάντα σύμφωνα με τις ανάγκες που υπήρχαν στη χώρα και, φυσικά, με τεράστιο κόστος για τον φορολογούμενο.

Παράλληλα, βεβαίως, υπήρχε και μία έλλειψη διαφάνειας στο πώς χρησιμοποιούνταν τα χρήματα, πολλές φορές, με έργα και με προμήθειες. Δυστυχώς, αυτό συνέβη και στον χώρο της υγείας – θα έχετε δει και μελέτες που έχουν γίνει, ακόμα και από τον ΟΟΣΑ, που λένε ότι είναι κέντρο διαφθοράς το σύστημα υγείας στη χώρα μας και ότι θα μπορούσε να μειωθεί το κόστος τουλάχιστον κατά 30%, χωρίς να επηρεαστεί καν η λειτουργία των νοσοκομείων.

Όπως και μία έκθεση του Brookings Institute – δεν έχουμε ολοκληρωμένη την πρόσφατη έκθεση που δημοσιεύτηκε – που λέει ότι, αν υπήρχε διαφάνεια στη χώρα μας, θα μπορούσαμε να κερδίσουμε ένα 8% του ΑΕΠ, που αντιστοιχεί σε 20 δις, όταν το πρόγραμμα, στο οποίο εμείς στοχεύουμε φέτος, προβλέπει μείωση 5,5% του ΑΕΠ, με τα σκληρά μέτρα τα οποία έχουμε πάρει.

Αντιμετωπίζοντας αυτές τις βαθύτερες αλλαγές, όμως, αυτά τα βαθύτερα προβλήματα, αυτό το οποίο χρειάστηκε ήταν να πάμε σε ένα μηχανισμό στήριξης, γιατί οι αγορές πια, είτε εξαιτίας των δικών μας,  πραγματικών προβλημάτων, είτε ακόμα και μιας κερδοσκοπίας κάποιων, πίεσαν τόσο τη χώρα μας, ώστε να μην μπορεί ουσιαστικά να βγει στις αγορές και να δανειστεί. Και μπροστά στην πιθανότητα της χρεοκοπίας, εμείς αποφασίσαμε, βεβαίως, και εγώ, και η Κυβέρνηση μας, ότι ήταν πατριωτικό μας χρέος να πάρουμε τα απαραίτητα μέτρα, ώστε να μπορέσουμε να διαπραγματευτούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και με τη στήριξη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, για τις δανειακές μας ανάγκες.

Παράλληλα με το μνημόνιο αυτό, που αφορά στα άμεσα, έκτακτα και δύσκολα μέτρα, υπάρχουν και πολλές θεσμικές αλλαγές, που ήταν απαραίτητες για τη χώρα, εδώ και δεκαετίες. Όπως είπαμε για τη διαφάνεια, όπως είπαμε για τη γραφειοκρατία, το ίδιο εφαρμόσαμε και για τη μείωση του πολυδαίδαλου αυτού συστήματος της Αυτοδιοίκησης, όπου είχαμε ουσιαστικά 5 επίπεδα Αυτοδιοίκησης, ενώ τώρα έχουμε 3 επίπεδα – κεντρικό κράτος, Περιφέρεια και Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Είχαμε ένα φορολογικό σύστημα, το οποίο ήταν και άδικο, αλλά και αδιαφανές. Σήμερα, έχουμε απλοποιήσει το φορολογικό σύστημα και είναι πιο διαφανές και βεβαίως πολύ πιο δίκαιο, καθώς θα μεταφέρει σημαντικά βάρη στον πλούτο, σε αυτούς που έχουν, ενώ θα απαλλάξει ένα σημαντικό κομμάτι, ή θα ελαφρύνει ένα σημαντικό κομμάτι του Ελληνικού λαού, που έχει μεγαλύτερες ανάγκες.

Άρα, επαναφέρουμε το αίσθημα της κοινωνικής δικαιοσύνης, με την πάταξη της εισφοροδιαφυγής και την καταπολέμηση της διαφθοράς. Και μαζί με αυτά τα δύσκολα μέτρα, η προοπτική είναι θετική για τη χώρα μας. Ήδη, έχουμε τα πρώτα θετικά αποτελέσματα από τα μέτρα που έχουμε πάρει, σε ό,τι αφορά το έλλειμμά μας. Και αυτό δείχνει ότι, η Ελλάδα όταν θέλει, μπορεί και δύσκολες αποφάσεις να πάρει, και να πετύχει. Πρακτικά, επί 5,5 χρόνια, είχαμε μια κυβέρνηση, η οποία δυστυχώς αδρανούσε, και έφτασε το έλλειμμα εκεί όπου έφτασε, αλλά και ένα χρέος, που φορτώθηκε περίπου 100 δις παραπάνω τα τελευταία χρόνια, με αιχμή τα τελευταία δύο χρόνια.

Και βεβαίως, καθοριστική ήταν και η έλλειψη αξιοπιστίας που υπήρξε, με αποκορύφωμα το γεγονός ότι, δύο μέρες πριν τις εκλογές, στάλθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση το στατιστικό μέγεθος, ότι το έλλειμμα είναι μόνο 6%, ενώ εμείς το βρήκαμε πάνω από 12%! Αυτό και μόνον, ήταν αρκετό για να καταρρακωθεί η αξιοπιστία της χώρας μας και, βεβαίως, ήταν κάτι το οποίο έπρεπε να ξαναχτίσουμε και ξαναχτίζουμε βήμα – βήμα, με κόπο και με πόνο.

Αλλά είναι δύσκολο να χτίζεις αξιοπιστία, ενώ είναι πολύ εύκολο να την γκρεμίσεις. Εμείς είχαμε χτίσει, νομίζω, μια χώρα με πολύ μεγαλύτερη αξιοπιστία, και με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, και με την αναπτυξιακή μας πορεία. Αυτό, δυστυχώς, χάθηκε τα τελευταία χρόνια.

Όμως, πέρα από τα εσωτερικά, πέρα από τις ευθύνες που υπήρξαν από ελληνικής πλευράς, ήμασταν και σε ένα ευρύτερο κλίμα των αγορών, πάρα πολύ δυσμενές, με φόβο για ρίσκο, το οποίο αμέσως μετατράπηκε σε φόβο απέναντι στην Ελλάδα, με έναν πανικό, πολλές φορές, της ίδιας της αγοράς και με μια ευκολία από την πλευρά των κερδοσκόπων.

Γι’ αυτό, όχι μόνο το πακέτο στήριξης, αλλά και οι προτάσεις που κάνουμε, και η Ελλάδα, αλλά και αρκετά άλλα κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενόψει και του G20, είναι σημαντικές για τη ρύθμιση των αγορών, για τη διαφάνεια στις αγορές και για μέτρα, τα οποία θεωρούμε ότι είναι σημαντικά για την ανάπτυξη.

Διότι ναι μεν, υπάρχει το λεγόμενο «πρόγραμμα αυστηρότητας», όπως λένε, δηλαδή της μείωσης των δαπανών και της δημοσιονομικής ισορροπίας, αλλά αυτό είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Η άλλη πλευρά του νομίσματος είναι η ανάπτυξη και η ανάγκη να υπάρξουν επενδύσεις, είτε από δημόσιους φορείς, είτε από ιδιωτικούς.

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εμείς προτείναμε, εγώ και αρκετοί άλλοι, να βρεθούν οι ευρωπαϊκοί πόροι για μεγάλα έργα υποδομής, από τα λεγόμενα διαδικτυακά έργα με οπτικές ίνες, για όλη την Ευρώπη, μέχρι την εκπαίδευση, αλλά και τη μεταφορά μας σε μια πράσινη τεχνολογία, στις συγκοινωνίες και σε άλλους τομείς. Ιδιαίτερα για τη Νότια, Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, για τις πρώην κομμουνιστικές χώρες, που έχουν ιδιαίτερες ανάγκες, αυτή η προοπτική θα δώσει και δουλειές και ανάπτυξη.

Και δεύτερον, η Ελλάδα κάνει μια συστηματική προσπάθεια και, θα έλεγα, για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια τόσο συστηματική, για την προσέλκυση και ιδιωτικών επενδύσεων, είτε από ιδιωτικές εταιρείες, είτε από τα λεγόμενα «sovereign wealth funds», δηλαδή τα κρατικά Ταμεία μεγάλων χωρών, ή πετρελαιοπαραγωγών χωρών, ή άλλων χωρών που έχουν δυνατότητες, όπως είναι η Κίνα, το Κατάρ, η Λιβύη, η Ρωσία, που έχουν τεράστιο ενδιαφέρον για την Ελλάδα.

Και έχουν διπλό ενδιαφέρον, θα έλεγα, διότι πρώτα απ’ όλα, με αυτό το πρόγραμμα του μηχανισμού, έχει μεταδοθεί ένα αίσθημα ασφάλειας, το οποίο δεν υπήρχε πριν. Δεύτερον, βλέπουν τις αλλαγές που κάνουμε, οι οποίες θα βοηθήσουν ώστε οι επενδύσεις τους να πιάσουν τόπο. Αλλά και τρίτον, υπάρχει η συστηματική προσπάθεια που κάνουμε, και σε διπλωματικό επίπεδο, για την προσέλκυση αυτών των επενδύσεων.

Αυτό θα μας βοηθήσει, ώστε να μπορούμε να αναδείξουμε ένα δυναμισμό που έχει η ελληνική οικονομία. Δεν είμαστε μια χώρα χωρίς προοπτική, είμαστε χώρα με τεράστιες προοπτικές. Έχουμε τη δυνατότητα της μεσογειακής δίαιτας, που είναι από μόνο του ένα όνομα πολυδιαφημισμένο, απλώς δεν το αξιοποιούμε.

Έχουμε τεράστιες δυνατότητες στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Γινόμαστε σιγά – σιγά ενεργειακός κόμβος, ιδιαίτερα για το φυσικό αέριο. Και βεβαίως, γινόμαστε και συγκοινωνιακός κόμβος τώρα, με την Κίνα, η οποία θέλει να κάνει τον Πειραιά κεντρικό λιμάνι για τα εμπορεύματά της προς την Ευρώπη.

Κλείνοντας, θέλω να πω και δυο λόγια για την εξωτερική μας πολιτική. Έχουμε δύο θέματα, που πάντα ενδιαφέρουν και τον Ελληνισμό της Διασποράς. Στα Σκόπια συνεχίζουμε, είναι γνωστή η θέση μας, για μια σύνθετη ονομασία, με γεωγραφικό προσδιορισμό, για κάθε χρήση. Έχουμε πάρει πρωτοβουλίες, ώστε να συμβάλουμε σε ένα καλύτερο κλίμα, προκειμένου οι συνομιλίες που γίνονται, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, να έχουν – ελπίζουμε – ένα θετικό αποτέλεσμα.

Με την Τουρκία, κινηθήκαμε άμεσα και ήδη υπογράψαμε πρόσφατα 22 νέες συμφωνίες. Θα δω και πάλι τον κ. Ερντογάν. Μεθαύριο, θα είμαι στην Κωνσταντινούπολη. Βεβαίως, θα δω και τον Οικουμενικό Πατριάρχη, για θέματα τα οποία τον αφορούν και είναι και στις δικές μας προτεραιότητες, θα έλεγα και στις ευρωπαϊκές προτεραιότητες, όχι μόνο στις ελληνικές, όπως είναι το θέμα της Χάλκης, αλλά και τα ζητήματα σεβασμού των θρησκευτικών μειονοτήτων και των περιουσιών τους.

Έχουμε προχωρήσει, επίσης, σε μια κοινή πρωτοβουλία στη Μεσόγειο, με την Τουρκία, αλλά και σε συνεννόηση με το Λίβανο, τη Λιβύη και την Αίγυπτο, για την πράσινη ανάπτυξη. Δυστυχώς, η Μεσόγειος, σύμφωνα με όλες τις μελέτες, βάλλεται ιδιαίτερα από την κλιματική αλλαγή. Μάλιστα, είχα μια συνάντηση και σήμερα το πρωί γι’ αυτό το θέμα, με τον Τζέφρι Σακς, γνωστό οικονομολόγο, που πρόσφατα έγραψε και βιβλίο για τα θέματα της κλιματικής αλλαγής, ο οποίος μου επιβεβαίωσε ότι η Μεσόγειος είναι από τις περιοχές που βάλλονται, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη περιοχή της γης, από την κλιματική αλλαγή.

Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι ενώ είναι ένα εξαιρετικό κλίμα το μεσογειακό, μπορεί να πληγεί σοβαρά – και δεν ακούγεται η Μεσόγειος, δεν ακούγεται ως φωνή, στα διεθνή φόρα, γι’ αυτό το θέμα. Γι’ αυτό, η δική μας πρωτοβουλία στοχεύει ώστε και μεθαύριο, στο Κανκούν, στο Μεξικό, να ακουστεί η Μεσόγειος, να γίνουμε και απαιτητικοί, και ενοχλητικοί, διότι η προστασία αυτών των περιοχών είναι η επιβίωση των πολιτισμών μας και, βεβαίως, και των οικονομιών μας. Παίρνουμε πρωτοβουλία, όχι μόνο για την προστασία του περιβάλλοντος, αλλά και για την προσπάθεια να αναπτύξουμε την πράσινη τεχνολογία, που έχει πολλές δυνατότητες.

Σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, στηρίζουμε τις προσπάθειες του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, του Δημήτρη Χριστόφια, που κάνει ειλικρινείς και επίπονες προσπάθειες στις διαπραγματεύσεις. Και βεβαίως, εδώ χρειάζεται η συνεχής πίεση προς την τουρκική πλευρά, ώστε να συμβάλει στην ουσιαστική προώθηση μιας λύσης, μέσα στο πλαίσιο των αποφάσεων του ΟΗΕ και σύμφωνα με το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Πάντα υπενθυμίζουμε ότι, το πρόβλημα της Κύπρου, είναι καταρχήν ένα πρόβλημα κατοχής και παρουσίας κατοχικών στρατευμάτων.

Τέλος, στα Βαλκάνια, έχουμε προωθήσει την ιδέα για το 2014, ως συμβολική, αλλά και ουσιαστική ημερομηνία-ορόσημο, για την είσοδο των Δυτικών Βαλκανίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που θα συμβάλλει σημαντικά όχι μόνο στη βελτίωση της οικονομίας τους, αλλά και στην εμπέδωση της ηρεμίας στην περιοχή, ελπίζοντας ότι θα είναι και μια διαδικασία, που θα συνεισφέρει στη λύση μεγάλων προβλημάτων. Ένα από αυτά είναι και το θέμα του ονόματος της FYROM, αλλά και του Κοσσυφοπεδίου, όπως και άλλα προβλήματα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, για μας εδώ στην ομογένεια είναι πάρα πολύ σημαντικό το θέμα των αποσπασμένων εκπαιδευτικών. Γίνονται ήδη πάρα πολλές συζητήσεις, υπάρχει σύγχυση.

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πόσοι είναι τώρα οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί στη Νέα Υόρκη;

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Περίπου 170 σε όλη τη χώρα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Υπάρχει σύγχυση ή και εκνευρισμός. Δεν υπάρχουν σαφείς απαντήσεις. Ανησυχούν και οι ίδιοι οι αποσπασμένοι, οι οποίοι ήδη βρίσκονται εδώ, αλλά και τα σχολεία της ομογένειας. Ήδη έχει αποφασιστεί να μην έρθουν καινούργιοι αποσπασμένοι δάσκαλοι από την Ελλάδα. Οι ήδη ευρισκόμενοι αποσπασμένοι εδώ, τι θα απογίνουν; Θα επιστρέψουν όλοι; Το 50%; Κάποιες ειδικότητες;

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Θα πρέπει να μιλήσω με το Υπουργείο Παιδείας για τις λεπτομέρειες σε αυτό το θέμα, να το σημειώσουμε. Ξέρω ότι η κυρία Διαμαντοπούλου, εκ των πραγμάτων, θα κάνει κάποιες οικονομίες. Αλλά δεν ξέρω τα συγκεκριμένα ποσοστά.

Και βεβαίως, αυτό πρέπει να γίνει σε συνεργασία και με τους ομογενειακούς φορείς, διότι αν υπάρξει κάποια μείωση των αποσπασμένων, αυτό εκ των πραγμάτων σημαίνει και μία κατανομή εκεί όπου υπάρχουν οι βασικές ανάγκες. Άρα, θα το κοιτάξουμε αυτό το θέμα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, δύο ερωτήσεις αν μου επιτρέπετε.

Η μία έχει σχέση με την πρόσφατη συνέντευξή σας στο CNN, όπου είχατε αναφέρει ότι υπάρχει πιθανότητα η Ελλάδα να στραφεί δικαστικά κατά αμερικανικών τραπεζών. Πού βρίσκεται αυτό το θέμα;

Και δεύτερον, σε σχέση με το περιβάλλον και τη Μεσόγειο, ποιο είναι το μάθημα για την Ελλάδα, για το Αιγαίο, από το πάθημα των Αμερικανών στον κόλπο του Μεξικού;

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Για το πρώτο, εμείς έχουμε προτείνει – και τελειώνοντας κάποιες από τις Εξεταστικές τώρα, θα ανοίξουν και άλλα θέματα, όπως έχουμε υποσχεθεί στον Ελληνικό λαό – μία Εξεταστική για την οικονομία, η οποία εκ των πραγμάτων θα έχει μια εξέλιξη, βεβαίως στην πρόσφατη περίοδο όπου έγιναν αυτά που έγιναν και είναι πασιφανή, αλλά θα είναι και μία εξέταση και των πρακτικών που υπήρχαν και στο παρελθόν, από διάφορες αμερικανικές τράπεζες.

Ανάλογα με τα αποτελέσματα που θα έχουμε, μπορεί να συνεχίσουμε και τη δικαστική διαδικασία. Αυτό όμως δεν μπορώ να το προεξοφλήσω, διότι πρέπει να γίνει Εξεταστική Επιτροπή, να δούμε όλες τις πτυχές, να δούμε δηλαδή τι είχε γίνει, να υπάρξει φως σε αυτό το θέμα και μετά να πάρουμε τις αποφάσεις μας, για το πώς θα κινηθούμε. Αλλά δεν το αποκλείω.

Σε ό,τι αφορά το δεύτερο, να εκφράσω καταρχήν τη συμπαράστασή μου στον Πρόεδρο και στον λαό της Αμερικής, αλλά ιδιαίτερα στους πολίτες που ζουν στον κόλπο του Μεξικού. Είναι μια τεράστια καταστροφή, που δείχνει την ανάγκη να υπάρξουν σαφείς κανόνες και έλεγχοι στις μεγάλες αυτές εταιρείες.

Το είδαμε πριν από δύο χρόνια με τις τράπεζες, τώρα το βλέπουμε με τις πετρελαιοπαραγωγούς επιχειρήσεις. Δυστυχώς, η δύναμη αυτών των μεγάλων οργανισμών, φορέων και επιχειρήσεων είναι τεράστια απέναντι στους πολιτικούς θεσμούς και είναι θέμα, θα έλεγα, ακόμα και Δημοκρατίας.

Το έχω πει πολλές φορές αυτό: ότι αν σκεφτείτε τα πολιτικά συστήματα, τα δημοκρατικά συστήματα, μπροστά στην τεράστια δύναμη, το χρήμα και την επιρροή, και στα Μέσα Ενημέρωσης πολλές φορές, που έχουν αυτοί οι φορείς, είτε είναι τράπεζες, είτε είναι ο τεράστιος πλούτος, είτε είναι οι επιχειρήσεις πετρελαίων, καπνού ή ό,τι άλλο θέλετε, αυτό δείχνει την ανάγκη να ενισχύσουμε τους δημοκρατικούς θεσμούς, τη διαφάνεια και τους ελέγχους.

Και νομίζω αυτό πληρώνει σήμερα και η Αμερική, την ευκολία της, μέσα από τα «lobbies», μέσα ίσως από κυβερνήσεις του παρελθόντος, στις απαιτήσεις των μεγάλων αυτών συμφερόντων. Είμαι σίγουρος ότι ο ίδιος ο Πρόεδρος Ομπάμα, αν μπορούσε και προσωπικά να σταματήσει αυτή τη διαρροή του πετρελαίου, θα το έκανε, αλλά εκ των πραγμάτων, βασίζεται στα μέσα που υπάρχουν, είτε από την πλευρά του κράτους της Αμερικής, που δεν έχει ιδιαίτερα μέσα ή τεχνογνωσία, είτε βεβαίως της ίδιας της εταιρείας.

Αυτό, εκ των πραγμάτων νομίζω, προβληματίζει όποιες χώρες και όποιες περιοχές στη γη έχουν υποθαλάσσια κοιτάσματα, χωρίς αυτό να αποκλείει τη διερεύνηση και εξόρυξη του πετρελαίου από το υποθαλάσσιο υπέδαφος, αλλά οπωσδήποτε πιστεύω ότι είναι απολύτως απαραίτητο να είναι 100% διασφαλισμένο, από πλευράς πιθανών ρύπων.

Αυτό αφορά σε όλες τις χώρες της περιοχής μας, βεβαίως και στο Αιγαίο, όπου έχουμε το γνωστό πρόβλημα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας με την Τουρκία, το οποίο θέλουμε να λυθεί μέσω της Χάγης.  Η Κύπρος τώρα, βεβαίως, έχει αρχίσει έρευνες με την Αίγυπτο, σε συνεργασία και με κάποιες εταιρείες. Σε κάθε περίπτωση, όμως, οπωσδήποτε αυτά θα επηρεάσουν πάρα πολύ το οικοσύστημα, εάν δεν προσέξουμε. Πρέπει να γίνουν όλοι οι απαραίτητοι έλεγχοι.

Είναι ένας ακόμα λόγος για να προχωρήσουμε στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και, βεβαίως, και σε αυτά που έχουμε κι εμείς προτείνει, η Σοσιαλιστική Διεθνής, στο φόρο του διοξειδίου του άνθρακα, το «carbon tax», όπως λέγεται.

ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΖΟΥΠΑΝΙΩΤΗΣ, GREEK NEWS

Κύριε Πρόεδρε, εγώ δεν έχω καμία ερώτηση, απλά θέλω να επισημάνω μία διστακτικότητα που υπήρξε από μεριάς Κυβέρνησης, να απευθυνθεί στην ομογένεια από την πρώτη στιγμή και να ζητήσει βοήθεια.

Σαν να ντρεπόμασταν για την κατάσταση ίσως, στην οποία είχε φτάσει η Ελλάδα, και να μην ζητούσαμε έτσι από τα αδέρφια μας εδώ, ότι θέλουμε αυτό το πράγμα. Θα σας πω ένα απλό παράδειγμα: όταν ζούσε ο αείμνηστος πατέρας σας και μας επέβαλε η Αμερική την ταξιδιωτική οδηγία, πολύ άδικη, τότε απευθύνθηκε στην ομογένεια και θα θυμάστε πάρα πολύ καλά τότε, με το σύνθημα «Πάμε Ελλάδα» – θυμάται ο κ. Ιγνατίου, που ήταν τον καιρό εκείνο διευθυντής στην «Πρωινή» – ο κόσμος κατέβηκε στην Ελλάδα.

Εδώ ζητούσαμε από την πρώτη στιγμή, παιδιά κάντε κάτι, φτάσαμεε και στον ίδιο τον Υπουργό, και η απάντηση ήταν «τι να πούμε, ελάτε στην Ελλάδα, γιατί χανόμαστε;». Σαν να ντρεπόμασταν για την κατάσταση.

Δηλαδή, το καταλαβαίνουμε όλοι μας, έχουμε φτάσει στη ζωή μας κάποια στιγμή σε ένα σημείο, που ντρεπόμαστε γιατί δεν είμαστε καλύτεροι από ό,τι ίσως θα ήμασταν, αλλά εδώ μιλάμε για μια ομογένεια που το ΄12 άφησαν οι άνθρωποι τις δουλειές τους και κατέβηκαν κάτω για να πολεμήσουν για την απελευθέρωση, μιλάμε για τα εθνικά θέματα, για το ένα, για το άλλο.

Και μέχρι σήμερα, δεν έχει απευθυνθεί ένα επίσημο αίτημα – και κοιτάξτε όλα τα ντοκουμέντα του Υπουργείου Τουρισμού, ακόμα και την τελευταία εκστρατεία – πουθενά δεν λέει στην ομογένεια, ελάτε στην Ελλάδα φέτος. Είναι η πρώτη φορά που το άκουσα σήμερα και σας ευχαριστούμε.

Ποτέ η Κυβέρνηση δεν μας είπε, παιδιά ελάτε στην Ελλάδα φέτος, βοηθήστε μας.

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Θα μπορούσε να πει κανείς ότι, σχεδόν σε όλες τις συζητήσεις, διότι δεν έρχεται το θέμα του τουρισμού πάντα στις συζητήσεις…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ετέθη στον ίδιο τον υπουργό Τουρισμού.

Γ. Α, ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Όχι, λέω σε συζητήσεις που γίνονται διεθνώς. Πάντα υπάρχει αυτή η παρότρυνση και η διαβεβαίωση, ότι η Ελλάδα είναι φιλόξενη χώρα, ελάτε στην Ελλάδα και τα λοιπά – δεν νομίζω ότι λείπει αυτό. Τώρα, αν έπρεπε να γίνει μια συγκεκριμένη καμπάνια, αυτό είναι ένα άλλο θέμα, ίσως να το θεωρεί κανείς αυτονόητο.

Αλλά αυτό το οποίο επίσης είχαμε ως στόχο, όμως, είναι να υπάρξει κι ένα ομόλογο, που θα απευθυνθεί και προς την ομογένεια, το οποίο, λόγω των εξελίξεων, το αφήσαμε λίγο πίσω, για να μην γίνει μέσα στην κρίση και φανεί ότι είμαστε, όπως λένε οι Αμερικανοί,  απελπισμένοι, ότι δεν έχουμε από πού αλλού να πιαστούμε, ή ότι είμαστε επαίτες, ζητιάνοι. Γιατί αν θυμάστε, κάποια στιγμή, έλεγαν «πήγαν στην Κίνα να βρουν λεφτά και δεν τους έδωσε η Κίνα», οπότε αυτό θα ήταν το κλίμα, ότι «αυτοί δεν μπορούν να σταθούν και τρέχουν να βρουν λεφτά ακόμα και για τον δανεισμό της χώρας».

Τώρα, με το πακέτο αυτό και με μεγαλύτερη ηρεμία, στο μέτρο που υπάρχει στις διεθνείς αγορές – αλλά τουλάχιστον, δεν τους έχουμε ανάγκη αυτή τη στιγμή – μπορούμε να πάμε με έναν πιο οργανωμένο τρόπο.

Αλλά θα το σημειώσω αυτό.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κι αν μου επιτρέπετε επίσης, η ομογένεια είναι εύπορη, η Ελλάδα την έχει βοηθήσει πολλά χρόνια, με δασκάλους που έστελνε, το ΣΑΕ που πληρώνει και λοιπά. Κάποια στιγμή, οι σχέσεις μας πρέπει να αποκτήσουν μια τέτοια ειλικρίνεια, ούτως ώστε σε αυτές τις δύσκολες ώρες, να βλέπουμε ότι δεν χρειάζεται όλα τα πράγματα να είναι κρατικοδίαιτα και να υπάρχουν κρατικοδίαιτα σχήματα.

Βεβαίως, είναι συνταγματική υποχρέωση της Ελληνικής Κυβέρνησης, της Ελληνικής Πολιτείας, να κάνει πράγματα για τον απόδημο Ελληνισμό, όμως πρέπει να ανοίξει ένας διάλογος τέλος πάντων, για το τι η ίδια η ομογένεια μπορεί να στηρίξει και τι πρέπει να κάνει – είναι ειλικρινέστατο δηλαδή.

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Σε αυτό συμφωνούμε. Γι΄ αυτό λέμε ότι πρέπει να κάνουμε μία αποτίμηση, μία αξιολόγηση του ΣΑΕ, των τελευταίων ετών, και να δούμε πώς αυτό θα λειτουργήσει διότι, πράγματι, το να είναι ένα κρατικοδίαιτο εργαλείο, δεν τιμά και τον ίδιο τον απόδημο Ελληνισμό, που έχει τεράστιες δυνατότητες.

Και υπάρχουν πολλά τα οποία μπορούμε να κάνουμε. Παραδείγματος χάρη, τα πανεπιστήμιά μας, ουσιαστικά, δεν είναι ανοιχτά για τους Έλληνες της Διασποράς, γιατί αν είσαι ξένος έχεις άλλες δυνατότητες, αλλά αν είσαι Έλληνας, πρέπει ή να έχεις πάει σε ελληνικό σχολείο της Διασποράς, ή να περάσεις από τις εξετάσεις, που ουσιαστικά είναι απαγορευτικές για έναν Έλληνα της Αμερικής. Πώς μπορεί να περάσει τις εξετάσεις αυτές;

Αλλά είναι σημαντικό το να μπορούσες να πεις ότι, εγώ θα έρθω και θα πληρώσω, ως μη κάτοικος της Ελλάδας. Ή, εν πάση περιπτώσει, ως Έλληνας της Διασποράς, μπορώ να πληρώσω, πόσο κοστίζει η παιδεία; Πρέπει να ανοίξουμε, λοιπόν, να διεθνοποιήσουμε τα πανεπιστήμιά μας.

Μου έλεγε ο Gordon Brown, που τον είχα δει πριν τις εκλογές, ότι σε δύο χρόνια, η μεγαλύτερη εξαγωγική βιομηχανία της Αγγλίας θα είναι η παιδεία. Βέβαια, είναι αγγλόφωνα τα πανεπιστήμιά τους, έχουν πολλά καλά πανεπιστήμια, αλλά είναι ανοιχτή η παιδεία τους.

Εγώ ξέρω πολλά παιδιά, που σπούδασαν εδώ, πολλά εκ των οποίων θα ήθελαν να πάνε σε ένα ελληνικό πανεπιστήμιο, ή να πάνε για ένα χρόνο στο ελληνικό πανεπιστήμιο, ή στο «summer course» ή στο «junior euro broad» ή σε ανταλλαγές. Δεν υπάρχει αυτό, διότι…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ξενόγλωσσα μαθήματα δεν υπάρχουν, προσπάθησα πρόπερσι με την κόρη μου να βρω.

Γ. Α, ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Ακριβώς, θα μπορούσαν να υπάρχουν ξενόγλωσσα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Η Κύπρος έχει.

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Ναι, η Κύπρος έχει. Και μάλιστα, μου έκανε εντύπωση, όταν είχα πάει πρόπερσι στην Ινδία, που με είχαν καλέσει για την επέτειο του Μαχάτμα Γκάντι να μιλήσω σε ένα συνέδριο, και δίπλα μου ήταν ένας Κύπριος και του λέω, πώς και πας στην Ινδία; Και μου είπε «είμαι Πρόεδρος του τάδε πανεπιστημίου», που ήταν ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο.

Λέω, και στην Ινδία, τι κάνεις; Μου λέει, «πάω Ινδία, Μπαγκλαντές, Πακιστάν και κάνω συνεντεύξεις για φοιτητές, που θέλουν να έρθουν να σπουδάσουν στην Κύπρο». Λέω, θέλουν να έρθουν από την Ινδία; «Ναι -λέει- γιατί δεν έχουν αρκετές θέσεις, είναι μεγάλοι πληθυσμοί και δεν έχουν αρκετές θέσεις εκεί». Τον ρωτάω, και πόσους παίρνεις στο δικό σου, το ιδιωτικό πανεπιστήμιο; Και λέει « παίρνω 4 χιλιάδες».

Σκεφθείτε λοιπόν την αγορά της Κίνας, της Ινδίας, γενικώς της Ασίας, εγώ σας λέω και γύρω από τη Μεσόγειο και τα Βαλκάνια, και με τον Ελληνισμό της Διασποράς, τον ακαδημαϊκό, τι δυνατότητες θα είχαμε και έχουμε, αν αλλάξουμε το εκπαιδευτικό μας σύστημα, αν ανοίξει το σύστημά μας. Και αυτό θα είναι θετικό, διότι και έσοδα θα έχει το εκπαιδευτικό μας σύστημα, και οι Έλληνες, που μεγαλώνουν στην Ελλάδα, θα έχουν δέκα επαφές με άλλους δέκα πολιτισμούς, που επιχειρηματικά μόνο και μόνο μπορεί να πάρουν πέντε καινούργιες ιδέες, δηλαδή να ανοίξει ο ορίζοντάς τους, που είναι πολύ σημαντικό.

Και βέβαια, να το βάλουμε αλλιώς, με την τουριστική έννοια και με την ευρύτερη έννοια της φιλοξενίας, θα δημιουργηθεί έτσι και ένας τουρισμός, από τον οποίο θα μπορούσαν ακόμα και τα ξενοδοχεία μας να αξιοποιηθούν το χειμώνα. Τα λέω αυτά, διότι πολλές φορές κοιτάμε το σήμερα και τα προβλήματα που έχουμε, αλλά αυτή η κρίση είναι και μια ευκαιρία για να ξαναδούμε πολλά, που είναι στραβά στη χώρα μας και που τόσα χρόνια δεν έχουμε αντιμετωπίσει.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, είχα δύο ερωτήσεις, στην πρώτη καλύφθηκα από τη δεύτερη ερώτηση του κ. Ρουμπανιώτη, για τον απογαλακτισμό αν θέλετε του ΣΑΕ από την ελληνική παιδεία.

Η δεύτερη ερώτηση έχει να κάνει με την εικόνα της χώρας, η οποία τους τελευταίους μήνες, εν μέρει αδίκως, με αφορμή την κρίση, έχουμε όλοι γίνει μάρτυρες και εδώ, στις Ηνωμένες Πολιτείες, και στην Ευρώπη ακόμα εντονότερα, μιας πρωτοφανούς αρνητικής δημοσιότητας, που έχει βλάψει, έχει γκριζάρει κατά κάποιο τρόπο την εικόνα της χώρας.

Τι σκέφτεστε να κάνετε; Αν και κάποια βήματα έχουν γίνει και η πρόσφατη συνέντευξή σας στους «New York Times», που δημοσιεύτηκε με εγκωμιαστικά σχόλια, βοήθησε κάπως την αντιστροφή του κλίματος. Ωστόσο, οι παρατηρητές στην Ουάσινγκτον, και ανάμεσά τους και πολλοί Ελληνοαμερικανοί και παράγοντες του λόμπυ, περιμένουν κάποια κατεύθυνση από την Ελληνική Κυβέρνηση. Είναι πρόθυμοι εντελώς αφιλοκερδώς να κάνουν ό,τι μπορούν, αλλά μήπως χρειάζεται να δείτε το θέμα της δημόσιας εικόνας της χώρας κάπως ιδιαίτερα, σε κάποιες χώρες που έχουν πολύ μεγάλη ειδοποιό διαφορά, όπως είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και κάποιες άλλες μείζονες δυνάμεις στην Ευρώπη και αλλού;

Γ. Α, ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Είναι σωστό αυτό. Βέβαια, θα έλεγα ότι, από χώρα σε χώρα, διαφέρει. Αν πας στη Γαλλία, βλέπεις όχι μόνο αγάπη, αλλά και συμπαράσταση, δηλαδή λένε, θα πάμε στην Ελλάδα εμείς, οι Γάλλοι, για να στηρίξουμε την Ελλάδα. Αν πας σε κάποιες άλλες χώρες, πιο δίπλα, αν και υπάρχουν και εκεί κινήματα, μάλιστα είχε έρθει από…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Και στις διαδηλώσεις, φοβηθήκανε οι Γερμανοί να πάνε στην Ελλάδα.

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Δημοκρατία έχουμε, αλλά έχει βάλει μια γερμανική εφημερίδα, η «ABENDBLATT» μία κονκάρδα, που λέει: «αγοράστε ελληνικά ομόλογα». Θέλουμε, όμως, πριν κάνουμε μια οργανωμένη προσπάθεια αλλαγής αυτού του κλίματος, να μπορούμε να έχουμε απτά αποτελέσματα, τα οποία ήδη αρχίζουν και φαίνονται.

Δεν θέλουμε εμείς να αρχίσουμε να λέμε, μα είμαστε καλοί, είμαστε αυτοί, είμαστε το άλλο κ.λπ. και να λένε, τι είσαστε καλοί; Εδώ κάνατε αυτό και το άλλο. Δηλαδή, από τη στιγμή που αρχίζουν και φαίνονται τα αποτελέσματα – και αρχίζουν τώρα τα πρώτα «ραπόρτα» από τη λεγόμενη «Τρόικα» – πάνω σ’ αυτό, μπορούμε να χτίσουμε μια καμπάνια.

Αλλιώς, δεν θα μας ακούνε και, μάλιστα, μπορεί να θεωρήσουν ότι είναι «κούφιο» αυτό που κάνουμε. Δηλαδή, το προϊόν μας θα είναι βασισμένο στην πραγματικότητα και μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Και ήδη, θα έλεγα, όπως είπες και εσύ, χτίζουμε σιγά – σιγά, βήμα – βήμα την αξιοπιστία μας.

Θεωρούν ότι υπάρχει μια Κυβέρνηση, που είναι αποφασισμένη, με τις όποιες δυσκολίες, μια Κυβέρνηση, που παίρνει μέτρα, με τα οποία ιδεολογικά δεν ήταν ταυτισμένη, αλλά ξέρει ότι μπορούμε να αντιστρέψουμε την αρνητική εικόνα και, για πατριωτικούς λόγους, να φτιάξουμε την Ελλάδα καλύτερη.

Αυτά τα θετικά ήδη έχουν αρχίσει να φαίνονται. Και αν μιλήσει κανείς, στο επίπεδο της πολιτικής τάξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, παρακολουθούν από πιο κοντά, με τις υπηρεσίες τους, τις πρεσβείες τους κλπ., τις εξελίξεις στην Ελλάδα και, οπωσδήποτε, έχει αρχίσει και αλλάζει η εικόνα της χώρας μας και η αξιοπιστία μας.  Πάνω σ’ αυτό θα πατήσουμε, για να κάνουμε και τις καμπάνιες που χρειάζονται, και σε συνεργασία με τους φορείς εδώ.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Οι πρόσφατες διεθνείς εξελίξεις προσφέρουν νέες ευκαιρίες συνεργασίας μεταξύ της ελληνοαμερικανικής και της εβραϊκής κοινότητας, τις οποίες συνδέουν πολλά κοινά, όπως εξάλλου και μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ.

Μέχρι πρόσφατα, τις σχέσεις αυτές δυσχέραιναν οι δεσμοί Ισραήλ-Τουρκίας, που τώρα έχουν επηρεαστεί αρνητικά. Πώς θα μπορούσαν οι Ελληνοαμερικανοί, οι οποίοι διαθέτουν τόσο στενές σχέσεις – εμπορικές, ακαδημαϊκές, πνευματικές και πολιτισμικές – με την αμερικανοεβραϊκή κοινότητα, να συνδράμουν, δεδομένων και των όσων ανέφερε ο κ. Φίλιος;

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Καταρχήν, επιθυμούμε την επίλυση του Μεσανατολικού και φρονώ ότι, κατά βάθος, αυτό βρίσκεται στη ρίζα του προβλήματος. Πιστεύω ότι η Ελλάδα μπορεί και θα έλεγα πως διαδραματίζει το δικό της ρόλο, αφού είναι σε θέση να συνομιλεί και με τις δύο πλευρές, με τρόπο θετικό και άρα βοηθώντας.

Προσφάτως, αναλάβαμε με τον Πρόεδρο Χριστόφια μια πρωτοβουλία, μετά και τα τελευταία γεγονότα στη Γάζα, ώστε να εξετάσουμε πώς θα μπορούσαμε να διευκολύνουμε την παραλαβή της ανθρωπιστικής βοήθειας εκεί. Έτσι, συνομίλησα τόσο με τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου, όσο και με τον Μαχμούτ Αμπάς, τον Παλαιστίνιο Πρόεδρο, καθώς επίσης και με την αιγυπτιακή πλευρά, αλλά και με την Αμερικανίδα Υπουργό Εξωτερικών, Χίλαρυ Κλίντον.

Θεωρώ, επομένως, ότι μπορούμε να προσφέρουμε μια αίσθηση αξιοπιστίας, ως ειλικρινείς μεσολαβητές, προς όφελος των οποίων θα αποβεί ασφαλώς η επίλυση του ζητήματος.

Και από την άλλη, επιθυμούμε τη βελτίωση των σχέσεων μας με την Τουρκία, γεγονός όμως που εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη διάθεση της Τουρκίας, να πραγματοποιήσει τα απαιτούμενα βήματα, αναφορικά με τις διεθνείς συμβάσεις, το Διεθνές Δίκαιο, τα σύνορα και την εδαφική ακεραιότητά μας. Κινούμαστε και προς αυτή την κατεύθυνση.

Πάντως, μας δίνετε μια ευκαιρία να τονίσουμε ότι, διαθέτουμε μια παράδοση καλών σχέσεων με τον Αραβικό κόσμο, οι οποίες θα εξακολουθήσουν να είναι καλές, και θεωρώ ότι αυτή είναι μια καλή ευκαιρία για να δηλώσουμε στο Ισραήλ, ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να αναλάβει αυτό το σημαντικό ρόλο.

Επίσης, τα δύο τελευταία έτη, παρατηρήθηκε άνοδος του αριθμού των τουριστών, που επισκέφτηκαν την Ελλάδα προερχόμενοι από το Ισραήλ. Θεωρώ λοιπόν ότι η τάση είναι ανοδική, γεγονός εξίσου σημαντικό.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Το σχόλιό σας συγκεκριμένα, όσον αφορά στις σχέσεις της ελληνοαμερικανικής κοινότητας;

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πιστεύω ότι θα μπορούσε να υπάρξει στενότερη συνεργασία της ελληνοαμερικανικής κοινότητας με την ισραηλινή και, μάλιστα, σε αρκετά ζητήματα. Τι λέτε;

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πράγματι, όπως και με την κυπριακή κοινότητα.

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πολύ περισσότερο με την κυπριακή, όντως. Πάντως, συμφωνώ και αυτό αποτελεί ένα πεδίο δυνητικής συνεργασίας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Να σας καλωσορίσω. Πολύ ενδιαφέροντα όλα όσα ακούσαμε σήμερα εδώ. Αυτό που θα ήθελα να πω είναι, ότι με ευχαρίστησε πολύ που άκουσα και μιλήσατε για την εκπαίδευση και πώς θα μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε τον πολιτισμό. Δηλαδή, είναι αμαρτία να πηγαίνουν στην Αγγλία για σπουδές και να διδάσκουν ελληνικό πολιτισμό και να το πληρώνουν αυτό.

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Σωστό.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ:  Είναι αμαρτία, έτσι δεν είναι; Ξέρω πολλούς Έλληνες στην Αγγλία, που πηγαίνουν και κάνουν μεταπτυχιακά στην αρχαιολογία. Και το καλοκαίρι κανονίζουν όλοι μαζί να επισκεφτούν την Ελλάδα – ειρωνεία ε, τι ειρωνεία – να επισκεφτούν την Ελλάδα όλοι μαζί οι φοιτητές, για να επισκεφτούν εκεί όλα τα αρχαία μνημεία.

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Την ίδια κουβέντα είχα το πρωί με τον Τζέφρι Σακς. Μου είπε, μα η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι χώρος εκπαίδευσης για τον πολιτισμό, για τη Δημοκρατία, γι’ αυτά τα θέματα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Νομίζω ότι αυτό θα μπορούσε να είναι η βαριά βιομηχανία μας, έτσι δεν είναι; Και χάρηκα πάρα πολύ…

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Είχαμε ξεκινήσει με την «Αντιγόνη», θα το θυμάστε και όσοι ήσασταν παλιά…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ:  Ήσασταν εσείς Υπουργός.

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Είχαμε ξεκινήσει τα καλοκαιρινά μαθήματα…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: (Μιλάει χωρίς μικρόφωνο). Τα «summer courses», από τα μεγαλύτερα Πανεπιστήμια.

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Αλλά όπως είναι το σύστημα στην Ελλάδα, όπως είναι το ελληνικό κρατικό εκπαιδευτικό σύστημα – εγώ κάνω μια διάκριση, άλλο κρατικό και άλλο δημόσιο – όπως είναι τώρα το κρατικό σύστημα, είναι συγκεντρωτικό, κλειστό. Και δεν υπάρχει κανένα κίνητρο, για να είναι ανοιχτά τα πανεπιστήμια το καλοκαίρι και να δουλεύουν, για να έρχονται φοιτητές. Δεν υπάρχει. Ο άλλος παίρνει το μισθό του βρέξει – χιονίσει και δεν ενδιαφέρεται, τα λεφτά έρχονται από το κράτος, μπορεί να μην είναι αρκετά και να φωνάζουν για να δώσουμε κι άλλα, αλλά δεν υπάρχει κίνητρο, αυτό είναι.

Το δημόσιο πανεπιστήμιο στην Αμερική, δεν λέω το ιδιωτικό, το δημόσιο, έχει και τα «extension courses», έχει το «e-learning», έχει ξένους φοιτητές, έχει υποτροφίες, εάν είσαι «out of state» πληρώνεις κάτι παραπάνω, δηλαδή έχει όλες αυτές τις δυνατότητες, που ουσιαστικά δίνει και κίνητρα στο πανεπιστήμιο για να οργανώσει μαθήματα, και για να έχει και ένα όφελος. Δεν λέω να γίνει κερδοσκοπικό, αλλά να έχει ένα όφελος για να λειτουργήσει, για να πάρει και άλλους καθηγητές. Πόσοι Έλληνες εκπαιδευτικοί της Διασποράς δεν θα μπορούσαν τα καλοκαίρια να πάνε στην Ελλάδα και να κάνουν μαθήματα εκεί;

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Και όχι να φεύγουν οι Έλληνες για να σπουδάζουν αρχαιολογία στην Αγγλία ή στη Γαλλία.

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Ακριβώς. Είμαστε η μεγαλύτερη εξαγωγική χώρα φοιτητών. Μετά την Κύπρο, νομίζω. Κατά κεφαλήν.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θα ήθελα να συνεχίσω από εκεί όπου άφησε τις ερωτήσεις και τους προβληματισμούς ο κ. Φίλιος. Αναφέρθηκε για το αν υπάρχουν κατευθύνσεις από την Ελλάδα προς το ελληνοαμερικανικό λόμπι στην Ουάσιγκτον. Εγώ θα το προσέγγιζα λίγο διαφορετικά.

Οι Έλληνες της Αμερικής, οι Έλληνες της μητροπολιτικής περιοχής της Νέας Υόρκης τουλάχιστον, που γνωρίζουμε, είτε ελληνικής καταγωγής, είτε Ελληνοαμερικανοί, άνθρωποι τέλος πάντων οι οποίοι γνωρίζουν την Ελλάδα, ή έχουν ζήσει και μεγαλώσει εκεί, αντιμετωπίζουν δυστυχώς σε καθημερινή βάση αυτά που αντιμετωπίζει και η Ελλάδα, έναν πόλεμο δηλαδή.

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Ναι. Και ρωτούν «τι γίνεται στη χώρα σας» κ.λπ.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ακριβώς. Είτε σε προσωπικό επίπεδο, είτε σε εργασιακό επίπεδο. Μήπως θα έπρεπε να υπάρχει κάποια πιο οργανωμένη κατεύθυνση ή μια εκστρατεία, όπως ανέφερε και ο συνάδελφος προηγουμένως, εξαγωγής πολιτισμού αν θέλετε; Μια κατεύθυνση, η οποία να μπορεί να δώσει κάποια εργαλεία στα χέρια τους, για να αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση;

Γιατί η οικονομική κρίση, ακόμα έχουμε πολύ χρόνο και δρόμο μπροστά μας, για να μπορέσουμε να βγούμε από αυτό. Μήπως όμως θα έπρεπε να φύγουμε από το θέμα της άμυνας, όσον αφορά στους Έλληνες του εξωτερικού, και να έχουν στα χέρια τους κάποια εφόδια, ώστε να προχωρήσουν στην «επίθεση» – αν θέλετε – την πολιτισμική, γιατί αυτή είναι η βαριά μας βιομηχανία;

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Σωστό. Όλα αυτά θέλουν μια οργάνωση, διότι αν είναι μόνο επικοινωνιακό, είναι ρηχό. Εμείς, για να καταλάβετε τι παραλάβαμε – θα το έχετε ακούσει, δεν είναι κάτι καινούργιο – βρήκαμε χρέη διετίας ή τριετίας προς διαφημιστικές εταιρείες παγκοσμίως, πάνω από 100 εκ. ευρώ, τα οποία δεν είχαν πληρωθεί.

Και καταλαβαίνετε ότι αυτές οι διαφημιστικές εταιρείες, από εκεί όπου ήταν να διαφημίσουν την Ελλάδα, δυσφημούσαν την Ελλάδα, διότι δεν έπαιρναν τα λεφτά. Και το έκαναν και εκβιαστικά κιόλας. Και σου έλεγαν «εμείς θα σας δυσφημήσουμε, πληρώστε». Αυτή την εποχή, που εμείς έπρεπε να κόψουμε, γιατί είχαμε τα προβλήματα, εκείνοι δυσφημούσαν την Ελλάδα.

Όπως και με τους προμηθευτές στα νοσοκομεία. Πέντε χρόνια, δεν πληρωνόντουσαν. Τώρα αρχίσαμε να τους πληρώνουμε και τώρα αποφάσισαν να μη μας δίνουν φάρμακα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Διότι ελπίζουν τώρα ότι θα πάρουν τα λεφτά τους.

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Ναι. Σου λέει, «θα εκβιάσουμε». Ξέρουν ότι τους πιέζουμε για τη μείωση των τιμών, για τα επόμενα. Αυτό είναι, σίγουρα.

Αλλά εν πάση περιπτώσει, είχαμε μερικά τέτοια πράγματα, από τα οποία θα πρέπει να δει κανείς ότι ήταν μια έκτακτη κατάσταση. Τώρα σας είπα, αυτό που βρήκαμε σε έναν τομέα. Σε κάθε τομέα, είχαμε παρόμοια προβλήματα.

Άρα, λοιπόν, ο σχεδιασμός μας πρέπει να μπει από τη στιγμή που αρχίζει και γυρνάει η χώρα σελίδα, για να μπορούμε να πούμε ότι, τώρα, σε μια νέα βάση, και την επικοινωνιακή μας καμπάνια κάνουμε, και την τουριστική μας καμπάνια κάνουμε, και την πολιτιστική μας καμπάνια.

Και βεβαίως, και εδώ πρέπει να δούμε ότι δεν έχουμε τα τεράστια ποσά, που μπορούμε να ρίξουμε και να σπαταλήσουμε, πρέπει να βρούμε πιο εύκολους τρόπους. Παραδείγματος χάρη, αξιοποιούμε τώρα πολύ περισσότερο το διαδίκτυο – και θα γίνει μια καμπάνια μέσω του διαδικτύου, με το λεγόμενο «viral advertising», το οποίο ξεκινάει με το «You and Greece». Και μετά θα πάει και στο «My Greece», το οποίο είναι ο Έλληνας, ο κάθε Έλληνας, και ο Έλληνας της Διασποράς, που αναδεικνύει κάτι που θεωρεί εκείνος ως το καλύτερο της Ελλάδας. Είτε είναι η παραλία όπου πάει και κάνει μπάνιο, είτε είναι το μπαρ όπου πηγαίνει και κάνει τη βόλτα του, είτε είναι το χωριό του, οτιδήποτε.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Interactive.

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Ναι, interactive. Αυτό βεβαίως πρέπει να στηριχθεί μετά, με μια πιο επίσημη και συμβατική καμπάνια στις τηλεοράσεις, με διαφημίσεις κ.λπ. Και αυτό που θέλουμε επίσης – και γίνεται μια δουλειά και προς αυτή την κατεύθυνση – γιατί εδώ χρειάζεται μια δουλειά υποδομής, είναι να δώσουμε την άλλη εικόνα της Ελλάδας.

Να σας πω και το εξής: η διαφήμιση που κάναμε μέχρι πρότινος για την Ελλάδα, δυστυχώς, επιβεβαίωνε τα στερεότυπα. Δηλαδή, λέγαμε θάλασσα, ήλιος, γλέντι κ.λπ.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ζορμπάς.

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Ζορμπάς κ.λπ.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: «Αβέρωφ». Ελάτε σε ένα πολεμικό πλοίο!

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Αυτό έδεσε, «κούμπωσε», με το στερεότυπο ότι, στην Ελλάδα, είναι Ζορμπάδες, ούζα κ.λπ. Τώρα μιλούσα με έναν Καναδό. Μου λέει, «δεν δουλεύετε εσείς στην Ελλάδα;».

Του λέω, με συγχωρείς, στερεότυπο είναι αυτό. Βεβαίως, εσείς έρχεστε στην Ελλάδα, ναι, ωραία, θέλουμε να σας φιλοξενούμε, να χορέψετε, να τραγουδήσετε, να πιείτε, να κάνετε τα μπάνια σας, να ερωτευθείτε, οτιδήποτε, να τα πούμε και αυτά, αλλά ο Έλληνας δουλεύει. Αυτή είναι η τουριστική βιομηχανία. Άρα, λοιπόν, αυτό που θέλουμε να κάνουμε στην καμπάνια, είναι να αναδείξουμε κάποια άλλα θέματα της Ελλάδας.

Μιλούσα με τους Κινέζους, και συζητούσαμε για εξειδικευμένα προϊόντα για τις αγορές. Βέβαια, η Κίνα είναι τεράστια αγορά. Αλλά πρέπει να αναδείξουμε κάτι διαφορετικό. Είναι το Μουσείο της Ακρόπολης στην Αθήνα, όπου πήγαν 2 εκατομμύρια επισκέπτες σε ένα χρόνο; Είναι ότι έχουμε το πιο φημισμένο – και δεν το ξέρει κανείς – rock climbing, την αναρρίχηση σε βράχο, στην Κάλυμνο, που θεωρείται από τα καλύτερα στον κόσμο; Και τα Μετέωρα βεβαίως, αλλά και η Κάλυμνος.

Ότι θα ανοίξουμε πια μια διαδικασία, με το scuba diving, για τα  αρχαία μας; Ότι στα κινεζικά, η λέξη «Αιγαίο» – έτσι μου είπαν – σημαίνει αγάπη, και τώρα θα αναπτυχθεί μια ολόκληρη βιομηχανία για να έρχονται και να παντρεύονται, στυλ «Mamma Mia», στα νησιά μας;

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ήδη γίνεται.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μην έρθουν όλοι μαζί όμως και δεν προλαβαίνουμε εμείς Πρόεδρε.

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Να σας πω κάτι. Είχαμε πάει πριν από χρόνια με τον κ. Γεωργακόπουλο, τότε Υφυπουργό Τουρισμού, στην Κίνα. Είχε πάει στη συνάντηση με την κινεζική κρατική εταιρεία τουρισμού. Τους ρώτησε, «πόσους μπορείτε να στείλετε στην Ελλάδα;» Και η απάντηση ήταν, «πόσους μπορείτε να χωρέσετε;»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Όλα αυτά τα οποία αναφέρθηκαν και για την προβολή της χώρας γενικά, είναι γνωστό στο εξωτερικό, το ελληνικό διπλωματικό σώμα, το οποίο αυτή την περίοδο, με τις περικοπές που έχουν γίνει, έχει τεράστιο πρόβλημα. Πάνω από 40%. Υπάρχει περίπτωση να το ξανασκεφτείτε; Γιατί αυτοί οι άνθρωποι, άκουσα παραδείγματα ότι ενδεχομένως να χρειαστεί να κάνουν και δεύτερη δουλειά, για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν.

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει ένα ποσό που πηγαίνει για τις ανάγκες τους στο εξωτερικό. Αυτό το οποίο συζητιέται τώρα με το Υπουργείο Οικονομικών, είναι να αξιολογηθεί αυτό το ποσό, το οποίο είναι για την κατοικία τους, για τα σχολεία τους κ.λπ. ώστε να μην είναι εντός της φορολογίας. Αυτή είναι μια διαπραγμάτευση, που γίνεται αυτή τη στιγμή.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δηλαδή θα το ξαναδείτε μάλλον.

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Ήδη, γίνεται μια διαπραγμάτευση γι’ αυτό το θέμα. Όχι εκτός των γενικών κανόνων, αλλά λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Πρωθυπουργέ, πρώτη φορά πραγματικά ήρθε κάποιος Πρωθυπουργός και μίλησε στον ομογενειακό Τύπο έτσι. Σας ευχαριστούμε.

Πηγή: Εφημερίδα Greek News, Αποστόλης Ζουπανιώτης