Η εκπομπή, πάντα κοντά σας συντροφιά με καλά ελληνικά βιβλία.
Αυτή την εβδομάδα σας προτείνουμε βιβλία από τις εκδόσεις Εστία (www.hestia.gr)

1.«Οι τυφώνες ήταν γένους θηλυκού» μυθιστόρημα του Τζώρτζη Μαράτου
Κατά το βραδάκι ήρθε το πρώτο σημάδι. Ένα βουβό φουσκοθάλασσο τελείως αδικαιολόγητο άρχισε να λικνίζει το βαπόρι. Ο καπετάνιος είχε στυλωθεί στη βαρδιόλα και κοιτούσε τον ορίζοντα χωρίς να ξέρει τι ψάχνει. Στον ουρανό είχαν μείνει μόνο τα πολύ φωτεινά αστέρια. Τα άλλα τα είχε σκεπάσει ένα πολύ αδύνατο σεντόνι από σύννεφα που στα βιβλία της μετεωρολογίας τα είχαν βαφτίσει με την υπέροχη ελληνική λέξη «θύσανοι». Μόνο ο Δίας και ο Σείριος διακρίνονταν ακόμη. Σε λίγο σκεπάστηκαν κι αυτά. Πριν σκοτεινιάσει, έφερε ο Μάρκελλος φρέσκο ραπόρτο. Η «Νόρμα» -έτσι είχαν βαφτίσει τον τυφώνα οι Αμερικάνοι- είχε ζορίσει, είχε αυξήσει ταχύτητα και ο αγέρας είχε δυναμώσει κι άλλο και είχε στρίψει αριστερά. Έδειχνε ότι θα περάσει κάτω από τη Φορμόζα. Με ακτίνα 250 μίλια, το ραντεβού με το «Άννα Σ.», που μετά το στρίψιμο πήγαινε αργά προς Νότο για να ξεφύγει, ήταν αναπόφευκτο.
Ο Τζώρτζης Μαράτος, γνωστός στους αναγνώστες από τα προηγούμενα βιβλία του (δύο συλλογές με θαλασσινές ιστορίες και μία συγκλονιστική προσωπική μαρτυρία για τον Εμφύλιο), επανέρχεται δυναμικά στο εκδοτικό προσκήνιο. Στους Τυφώνες, μυθιστόρημα με έντονη πλοκή, πρωταγωνιστής είναι ένας γέρο-θαλασσόλυκος.
Ο ΄Αγγελος Δαρζέντας, καπετάνιος στα νιάτα του, νόμιζε πως θα απολαύσει την ηρεμία της στεριάς οδεύοντας προς το τέλος της ζωής του. Ματαίως: ένα ξαφνικό χτύπημα τηλεφώνου στις τρεισήμισι το πρωί θα αναστατώσει το σύμπαν του. Τον καλεί από το Ρίο ντε Τζανέιρο η κόρη τής μεγάλης αγάπης της ζωής του, λέγοντάς του πως η ετοιμοθάνατη μάνα της τον αναζητεί.
Χωρίς δεύτερη σκέψη, ο Άγγελος αποφασίζει να ταξιδέψει στο Ρίο. Ταυτόχρονα, ξεκινάει η νοερή αφήγηση της προηγούμενης ζωής του, με μοναδικής δύναμης ναυτικές ιστορίες που εκτυλίσσονται σε όλον τον κόσμο και διαπλέκονται με τα σκαμπανεβάσματα ενός έρωτα ο οποίος καταλήγει απρόβλεπτα. Από την Κεφαλονιά ως τους τυφώνες της κινέζικης θάλασσας κι ως το τρικυμιώδες καρναβάλι του Ρίο,
ο Μαράτος δεν μας αφήνει να ανασάνουμε ούτε στιγμή...
Ο καπετάν Tζώρτζης I. Mαράτος γεννήθηκε το 1927 και, πριν προλάβει να περπατήσει, ναυτολογήθηκε με τη μάνα του στο βαπόρι που ήταν καπετάνιος ο πατέρας του. Ταξίδεψε μέχρι 10 ετών, οπότε ξεμπαρκάρησε για να πάει σχολείο, δίνοντας εξετάσεις ως «κατ’οίκον διδαχθείς». Προτού τελειώσει το Γυμνάσιο, πήγε στην Σχολή της Ύδρας, απ’ όπου αποφοίτησε το 1947. Ξεκίνησε ως δόκιμος πλοίαρχος –στην ουσία μούτσος– και στο χρόνο επάνω έγινε ανθυποπλοίαρχος και «ανέβηκε στη γέφυρα», που λένε. Έγινε γρήγορα πρώτος καπετάνιος και ταξίδεψε με φορτηγά μέχρι το 1966. Ύστερα από δύο χρόνια στην Ιαπωνία, όπου παρακολούθησε τη ναυπήγηση των FREEDOMS, ήρθε στον Πειραιά ως αρχιπλοίαρχος και αργότερα διευθυντής, στην ίδια εταιρεία που είχε δουλέψει συνεχώς όλα αυτά τα χρόνια. Όταν έπαψε να ασχολείται με τα βαπόρια, δοκίμασε να γράψει τις αναμνήσεις του από τη θάλασσα. Το βιβλίο του «Ο λαθρεπιβάτης Ιωάννης Μεταξάς και άλλες ναυτικές ιστορίες» (εκδόσεις Kαστανιώτη 2000) του άνοιξε την όρεξη και έγραψε το δεύτερο. Είναι παντρεμένος και έχει ένα γιο που δεν έγινε καπετάνιος, σε πείσμα μιας οικογενειακής παράδοσης καπεταναίων που κράτησε πάνω από πέντε γενιές.

2.«Το ταξίδι του Ματαρόα, 1945 – Στον καθρέφτη της μνήμης» μαρτυρία της Νέλλης Ανδρικοπούλου.
Τότε, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα του 45, άρχισε να διαγράφεται, μέσα στη γενική ανασφάλεια, ο χαρακτήρας της Υποτροφιάδας, όταν πολλά από τα μέλη της πρωτοαντίκρυσαν το ένα το άλλο κι άρχισαν να γεννιούνται οι συμπάθειες και οι αντιπάθειες. Όλα αυτά στους μαρμάρινους διαδρόμους της Στοάς Σπυρομήλιου –του Μετοχικού Ταμείου Στρατού– στην έσω δεξιά γωνία μπαίνοντας από τη Σταδίου, όπου βρισκόταν το μικροσκοπικό ταξιδιωτικό πρακτορείο του κυρίου Αθανασούλα – ανθρώπου ευγενικού και υπομονετικού, άξιου να μπει στο εορτολόγιο ως άγιος μετά από αυτή την ιστορία. Ένα δωματιάκι όλο κι όλο, με γωνιακές τζαμαρίες και έγχρωμες ταξιδιωτικές αφίσες στους τοίχους που, νέοι κι αταξίδευτοι, τις χαζεύαμε με περιέργεια. Δεν ήταν ακόμα το μεγάλο Hermès en Grèce που γνωρίσαμε αργότερα. Ήταν το μικρό πρακτορείο που πρακτόρευε την άγνωστη κιβωτό της σωτηρίας, το Ματαρόα –που, όπως μάθαμε αργότερα, σημαίνει στα πολυνησιακά «η γυναίκα με τα μεγάλα μάτια»– το πρακτορείο που θεωρούσαμε υπεύθυνο για όλα, και πριν απ όλα βέβαια για την άφιξη του πλοίου.
Χωρίς το υψηλό επίπεδο υλικής και τεχνικής υποδομής που προσέφερε η Γαλλία εκείνη την εποχή, είναι αμφίβολο εάν οι υπότροφοι θα κατάφερναν να διαπρέψουν, ενώ δεν πρέπει να παραβλεφθεί το γεγονός ότι πολλοί εξ αυτών εργάζονταν υπό τη συνεχή απειλή της δαμοκλείου σπάθης της απέλασης. Η διαφυγή από την Ελλάδα αποτελούσε μονόδρομο για την προσωπική σωτηρία, αλλά και για την επιστημονική παραγωγή και την επαγγελματική καταξίωση. Αργότερα, κατά τη διάρκεια της χούντας, πολλοί Έλληνες σπουδαστές και διανοούμενοι που κατέφυγαν στο Παρίσι βρέθηκαν κάτω από τον αστερισμό των υποτρόφων του 45, ενώ ακόμα και εξήντα χρόνια αργότερα η «γυναίκα με τα μεγάλα μάτια» εξακολουθεί να μας σαγηνεύει με το βαθύ της βλέμμα.
[Από το επίμετρο του Γ. Καλπαδάκη]
Η Νέλλη Ανδρικοπούλου γεννήθηκε το 1921 στην Κωνσταντινούπολη. Το 1936 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στην Αθήνα και περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές της στο Αρσάκειο. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και γλυπτική στο Παρίσι με δάσκαλο τον Όσσιπ Ζάντκιν. Το 1949 συμμετείχε σε έκθεση με την ομάδα «Αρμός». Δημιούργησε και διηύθυνε το θέαμα Ήχος και Φώς της Ακρόπολης στην Αθήνα (1959) και της Ρόδου (1960). Έχει μεταφράσει Χαίλντερλιν, Φόρστερ, Τσέλαν και Μπένγιαμιν. Άλλα βιβλία της: Επί τα ίχνη του Νίκου Εγγονόπουλου (Ποταμός 2003) και Νοοπαίγνια, ποιήματα, (Άγρα 2006).

3.«Η γυναίκα με το πλοίο στο κεφάλι» νουβέλα της Ελένης Λαδιά
Μια Ελληνίδα ταξιδεύει στη σύγχρονη Αλεξάνδρεια και στην Αλεξάνδρεια των ελληνιστικών χρόνων μέσα από το ταξίδι της μνήμης. Η γυναίκα με το πλοίο στο κεφάλι –προσωποποίηση της ναυτικής υπεροχής της Αλεξάνδρειας- αναβιώνει σε μια νουβέλα σταθμό στο έργο της Ελένης Λαδιά.
Δυο ερωτικές ιστορίες στη ζωή μιας γυναίκας συμπλέκονται και μας καθοδηγούν, αιώνες πριν από την παγκοσμιοποίηση, στη μητρόπολη της οικουμενικότητας.
Στην πρώτη ιστορία ένα ζευγάρι ειδωλολατρών ζει την καταστροφή του ναού του Σεράπιδος από τη μανία των χριστιανών. Στη δεύτερη, ένα ζευγάρι ορθόδοξων χριστιανών διώκεται –μαζί με τον Μέγα Αθανάσιο- από τους οπαδούς του αρειανισμού. Το βιβλίο κλείνει καθώς η αφηγήτρια φεύγει από την πόλη παίρνοντας μαζί της κοράλλια και τέρατα.
H Ελένη Λαδιά γεννήθηκε το 1945 στην Aθήνα. Σπούδασε αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Aθηνών. Έχει εκδώσει μυθιστορήματα, συλλογές διηγημάτων και δοκίμια. Έργα της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, σλοβένικα, σερβικά και ρουμανικά.

4.«Η συμμορία της συγκίνησης» μυθιστόρημα του Δημήτρη Καπετανάκη.
Έξι μυστηριώδη χτυπήματα, διάσπαρτα στην Ευρώπη, ασύνδετα μεταξύ τους, χωρίς προφανή στόχο, προβληματίζουν τις μυστικές υπηρεσίες. Πρόκειται άραγε για τρομοκρατικές επιθέσεις; Για πολιτικοθρησκευτικά μανιφέστα; Ή μήπως για επίδειξη επιχειρησιακής ισχύος που προειδοποιεί κυνικά για μια πολύ θεαματικότερη ενέργεια; Και κυρίως: κρύβεται ή όχι μια οργανωμένη σπείρα πίσω απ’ αυτά;
H διαλεύκανση της υπόθεσης ανατίθεται, εξωυπηρεσιακά, στον ικανό αλλά ιδιόρρυθμο πράκτορα Αρνώ Αμορί. Ο Αμορί εγκαθίσταται στη Bαρκελώνη απ’ όπου συχνά ταξιδεύει στη Nότια Γαλλία, την ιστορική Xώρα των Kαθαρών, τόπο αιματοβαμμένο από την εξολόθρευση της φερώνυμης μεσαιωνικής αίρεσης. Έτσι αρχίζει η αδυσώπητη καταδίωξη.
Aπό τα θέατρα των επεισοδίων –Ίμπιζα, Mαδρίτη, Bαλτική, Λουάρ, Πάτμος, Aστυπάλαια– ο Aμορί συλλέγει απίστευτες περιγραφές υπερφυσικών κατορθωμάτων από σαστισμένους και αμήχανους μάρτυρες. H επιμονή του να ξεσκεπάσει τους άγνωστους δράστες τον οδηγεί στο Μπαρμπέηντος, στις Mυκήνες, στην Περσέπολη, στα πέρατα μιας υφηλίου που φαντάζει ολοένα μικρότερη. Kι όταν επιτέλους εντοπίζει τα ίχνη τους, μια απρόσμενη ανατροπή τον περιμένει…
Ο Δημήτρης Καπετανάκης γεννήθηκε το 1953 στην Αθήνα. Έκανε σπουδές μαθηματικών στο Παρίσι το 1972-1973 και εν συνεχεία φοίτησε στο Ε.Μ.Π. Ασκεί το επάγγελμα του πολιτικού μηχανικού από το 1980 και ασχολείται συστηματικά με τη Φυσική. Το ενδιαφέρον για το αντικείμενό της τον ώθησε να γράψει το πρώτο του μυθιστόρημα, τον Ιππότη της βαρύτητας.

5.«Ο κήπος  των νεκρών» νουβέλα του Χάρη Μαυρομάτη
Στην κηδεία της νονάς Αικατερίνας, τελευταίας κυρίας μιας ξεπεσμένης αριστοκρατικής οικογένειας της επαρχίας, εμφανίζεται η πεθαμένη από εικοσαετίας μητέρα του αφηγητή, για να την παραλάβει για τον άλλο κόσμο και να την προετοιμάσει για την αιωνιότητα. Τις σαράντα μέρες που ακολουθούν την κηδεία τις περνούν στο κτήμα, όπου κάποια στιγμή αναμειγνύονται οι ζωντανοί με τους νεκρούς, κρίνεται η μικροϊστορία της περιοχής, ανατρέπονται αντιλήψεις για ιδεολογικές, θρησκευτικές και μεταφυσικές δοξασίες και ανακινείται το ζήτημα της επικοινωνίας του κόσμου των νεκρών με τον κόσμο των ζωντανών, του παρελθόντος με το παρόν. Το βιβλίο δεν δοκησισοφεί, αλλά καταφεύγει στο χιούμορ, το σαρκασμό και την ποίηση για να περιγράψει εικόνες και να αφηγηθεί παράξενα περιστατικά.
Ο Χάρης Μαυρομάτης γεννήθηκε το 1946 στην Άρτα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έζησε για ένα διάστημα στο Παρίσι, όπου παρακολούθησε θέματα διεθνών σχέσεων. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στις εφημερίδες Ελεύθερος Τύπος και Απογευματινή. Διετέλεσε διευθυντής διεθνών δραστηριοτήτων της Τράπεζας ΒΝΡ, της Bank Saderat Iran και της Τράπεζας Αττικής. Ο Κήπος των νεκρών είναι το πρώτο του βιβλίο.

6.«Δεύτερο Σώμα» μυθιστόρημα του Μίλοραντ Πάβιτς σε μετάφραση Σοφίας Αυγερινού
Eίμαστε όντα καταδικασμένα στη φθορά ή μήπως έχει ο άνθρωπος μετά θάνατον ένα δεύτερο, πνευματικό σώμα, όχημα της ψυχής στην αναζήτηση ενός νέου παρόντος, μιας νέας αρχής;
Aκολουθώντας τα χνάρια του αναστημένου Xριστού, ένας συγγραφέας και μια αρχαιολόγος προσπαθούν να αποκτήσουν τα απαραίτητα για τη μαγική τελετή που αποκαλύπτει στους θνητούς τη μεταθανάτια μοίρα τους – ένα πέτρινο δαχτυλίδι, νερό από την πηγή της Παρθένου Mαρίας στην Έφεσο και ένα πανάρχαιο ξόρκι. Παράλληλα ένας λόγιος μυείται στο βενετσιάνικο καρναβάλι και στις ίντριγκες των μουσικών της Bενετίας, ένας μουσικός, στην Oυγγαρία του 18ου αιώνα, εξαγνίζεται από την αμαρτία της αγάπης μπολιάζοντας τον εαυτό του με κώνειο, ενώ ο Σατανάς καραδοκεί να οικειοποιηθεί τις ψυχές αυτών που υποκύπτουν στη ματαιοδοξία, τη λαγνεία και το έγκλημα για να πάρουν στα χέρια τους τα πολυπόθητα αντικείμενα.
Όπως φαίνεται, η αναζήτηση της αλήθειας και της αθανασίας δεν είναι και τόσο αθώα υπόθεση...
Tο Δεύτερο σώμα πρωτοκυκλοφόρησε στη Pωσία με μεγάλη επιτυχία (15.000 αντίτυπα σε έξι μήνες). Παράλληλα με την Eλλάδα, θα κυκλοφορήσει στη Mεγάλη Bρετανία, την Iσπανία, την Πολωνία, τη Bουλγαρία και τη Pουμανία. Ο Mίλοραντ Πάβιτς γεννήθηκε το 1929 στο Bελιγράδι. Πανεπιστημιακός καθηγητής και μέλος της σερβικής Aκαδημίας, θεωρείται ειδήμων σε θέματα μπαρόκ και συμβολισμού στη σερβική λογοτεχνία του 17ου, 18ου και 19ου αιώνα. Έχει γράψει ποιήματα, διηγήματα, μυθιστορήματα, δοκίμια και μελέτες· είναι ο γνωστότερος και περισσότερο μεταφρασμένος σύγχρονος Σέρβος συγγραφέας.
Aπό την Eστία κυκλοφορούν τα βιβλία του H εσωτερική πλευρά του ανέμου, ή η αγάπη και ο θάνατος της Hρώς και του Λέανδρου, Tελευταία αγάπη στην Kωνσταντινούπολη , Για πάντα και μια μέρα παραπάνω, όλα σε μετάφραση Γκάγκας Pόσιτς και Δεύτερο σώμα, σε μετάφραση Σοφίας Αυγερινού.