«Θα σου μιλήσω για πόλεμο, μάχες, έρωτα, μίσος, ηρωισμό, αυταπάρνηση και προδοσία. Για ένα όπλο δώρο θεών, ασπίδα που θα ενώσει τη μοίρα τριών ανδρών, με δύο γυναίκες, πολλών λαών και τόπων, πεδιάδων, βουνών, θάλασσας και πόλεων...».Είναι ο χρησμός που έλαβε ο μάντης Μεγιστίας από το Δία. Θα τον εκπληρώσουν ο γενναίος και ευγενικός Σπαρτιάτης Τελευτίας, ο πρόσχαρος και ευφυής Αθηναίος Ναυσίνους, ο αρχιστράτηγος της Περσίας Μαρδόνιος, η ωραία Σπαρτιάτισσα Ελένη και η Μιλήσια Διανείρα που θα αγωνιστεί για την ελευθερία της και που η καρδιά της μοιράζεται στους δύο Έλληνες. Στο ιστορικό μυθιστόρημα «Η ασπίδα των Θερμοπυλών - Οι ένδοξες μάχες» (εκδόσεις Ιωλκός, 2008) θα τρέξετε μαζί με τον Τελευτία στην Ολυμπία, θα παραβρεθείτε στα λαμπρά συμπόσια του Μαρδόνιου και τον αισθησιακό χορό της Διανείρας, θα ακούσετε το Λεωνίδα και το Θεμιστοκλή να αγορεύουν στο συνέδριο του Ισθμού, θα ταξιδέψετε με τη βασιλική τριήρη του Ξέρξη στα Τέμπη. Θα νιώσετε τον τρόμο και τη φρίκη της μάχης, με το βάρος της ασπίδας στο αριστερό και το δόρυ να γλιστράει από ιδρώτα και αίμα στο δεξί. Θα πολεμήσετε με τη σπαρτιατική φάλαγγα στις Θερμοπύλες και τις Πλαταιές, που «όταν εφορμά είναι σαν ένα απρόσωπο τέρας με εκατοντάδες κεφάλια, πόδια, χέρια, αλλά μόνο μια ψυχή... Η γη σείεται στο βηματισμό της, ο ήλιος λάμπει πάνω στους μπρούτζινους θώρακες και τις περικεφαλαίες, τα πολύχρωμα λοφία από χαίτες και αλογοουρές σείονται κι αυτά, οι ζωγραφισμένες ασπίδες πλησιάζουν σαν ενωμένες και οι σιδερένιες καλογυαλισμένες αιχμές των δοράτων είναι ο ίδιος ο θάνατος».

2.«Μου έλεγε... ο Δαρείος...»  του Κώστα Αποσκίτη

Στο ιστορικό μυθιστόρημα «Μου έλεγε... ο Δαρείος...» ξετυλίγεται ένα μεγάλο μέρος των γεγονότων που συνέβησαν στην Περσική Αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών -και κυρίως στα ανάκτορά τους στα Σούσα και τις Σάρδεις- κατά τους 6ο και 5ο αι. π.Χ. Η μείξη του ιστορικού και του μυθιστορηματικού στοιχείου τού έργου γυρνά τον αναγνώστη στις περιόδους των βασιλειών του Δαρείου Α΄  και του Ξέρξη, στις οποίες κυρίαρχη θέση κατέχουν οι περσικές εκστρατείες εναντίον της Ελλάδας. 
Το περιβάλλον στο οποίο ζούσαν οι Μεγάλοι Βασιλείς της Περσικής Αυτοκρατορίας, ήταν ένα περιβάλλον διαρκούς πολιτικής ίντριγκας, δολοφονιών, απύθμενων γυναικείων φιλοδοξιών, προετοιμασιών επεκτατικών εκστρατειών και πολέμων, και υλοποίησης κατακτητικών σχεδίων. Μέσα σ' αυτό το βιβλίο δίνονται μυθιστορηματικά έντονες σκηνές, ιδωμένες απ' την περσική οπτική γωνία, αφήνοντας να φανεί με ξεκάθαρο τρόπο το πώς τα γεγονότα εκείνης της εποχής μπόρεσαν να επηρεάσουν την παγκόσμια ιστορία στο σύνολό της. Αλλά και κάτι άλλο: Το πώς μέσα από τη σύγκρουση και τη νίκη, απέναντι σε μια παντοδύναμη, πάμπλουτη και με υψηλό πολιτισμό αυτοκρατορία, ανέβηκε κατακόρυφα η φήμη των Ελλήνων και του δικού τους πολιτισμού.

Τα όσα περιγράφονται και αναπλάθονται στις σελίδες του έργου αφήνουν να διαφανούν τα βαθύτερα πραγματικά αίτια για την έναρξη της εξασθένισης και της οπισθοδρόμησης της αυτοκρατορίας των Περσών, εκείνη τη μακρινή εποχή...

3.«Στη Σμύρνη γεννήθηκα...» της Μαρίας Ταστσόγλου - Κοκκίνου

Οι αναμνήσεις από τη Σμύρνη, την πόλη όπου γεννήθηκε και πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής της, μέχρι το τέλος της παιδικής της ηλικίας, συνεπαίρνουν την Αφροδίτη, την πρωταγωνίστρια του έργου «Στη Σμύρνη γεννήθηκα...» της Μαρίας Ταστσόγλου-Κοκκίνου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός. Και μαζί της συνεπαίρνουν και μας. Η Αφροδίτη, κάνοντας το σιδηροδρομικό ταξίδι Θεσσαλονίκη-Αθήνα, κατακλύζεται από θύμησες και παίζοντας με το φθοροποιό Χρόνο, διασκεδάζει, γελά, κλαίει και μας γεμίζει συγκινήσεις.

Αυτό το ολοζώντανο ταξίδι της μνήμης από τα παράλια της Ιωνίας στις συνοικίες των προσφύγων στην Ελλάδα είναι γεμάτο από ιστορίες χαρούμενες, ντέρτια, καημούς, δυσκολίες. Και στέλνει παντού ένα μήνυμα αισιοδοξίας, όπως ακριβώς έκανε η όμορφη και δυνατή μικρασιατική ράτσα, που όπου πατούσε, άνθιζε και κάρπιζε η γη.

Στο ιστορικό μυθιστόρημα της Μαρίας Ταστσόγλου-Κοκκίνου, παρακολουθούμε το πλαίσιο ζωής μιας αρκετά προοδευτικής για την εποχή της Ελληνίδας, που βίωσε την περιπέτεια, αλλά και γνώρισε έντονα την υπέροχη αγάπη που τα πάντα κατανοεί. Ζούμε κι εμείς μια πορεία στην Ελλάδα της εποχής του Μεσοπολέμου, της Κατοχής και των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών.

4.«Στους δρόμους του πεπρωμένου» της Χριστιάννας Λούπα

Ένα έργο βασισμένο στο συνοπτικό ημερολόγιο ενός υπαρκτού προσώπου, της Αθηνάς Λαμπρινίδου-Φιλιππακοπούλου.

Μέσα από τις πλουσιότατες εμπειρίες της πρωταγωνίστριας, που έζησε ένα μεγάλο μέρος της ζωής της σε μια άλλη Αθήνα, μη μεταλλαγμένη ακόμα σε τερατούπολη και σε μια Θεσσαλονίκη της οποίας η εβραϊκή κοινότητα δεν είχε αφανιστεί από το Ολοκαύτωμα, παρακολουθεί ο αναγνώστης καρέ-καρέ την τραγική πορεία της Ιστορίας της Ελλάδας του 20ού αι., από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1920.

Στην τρίτη δεκαετία του 20ού αιώνα (1920-29), η Αθήνα μια πραγματική «διαμαντόπετρα στης Γης το δαχτυλίδι». Τα καλοκαίρια τα πεντακάθαρα νερά του Φαλήρου δροσίζουν τους Αθηναίους, τα πρώτα «μεικτά μπάνια» ανδρών και γυναικών κάνουν δειλά την εμφάνισή τους και η ειδυλλιακή Πάρνηθα φιλοξενεί οικογένειες κατασκηνωτών στην ολόδροση αγκαλιά της.

Στα χρόνια του '30, ο αναγνώστης μεταφέρεται στην αρχοντική Θεσσαλονίκη. Απεργίες και ταραχές προλειαίνουν το έδαφος για το καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Μια δικτατορία, όμοια με άλλες στην Ευρώπη, αλυσοδένει το νου, καίει βιβλία, αρνείται όμως να παραδώσει την Ελλάδα στον εχθρό.

Στη δεκαετία του 1940, ο κόσμος συνθλίβεται κάτω από την μπότα του πολέμου, εξαθλιωμένος από την ανέχεια της Κατοχής. Κι ενώ η μεταπολεμική Ευρώπη αρχίζει να κλείνει τις πληγές της, άνεμος τρόμου σαρώνει τη μικρή μας χώρα, καθώς ο μισαρός Εμφύλιος μαίνεται απ' άκρη σ' άκρη.

Η ηρωίδα του έργου, με ισχυρή προσωπικότητα και θέληση, προπορευόμενη της εποχής της, εργατική και ανοιχτόμυαλη, έχει την ευκαιρία να ζήσει μια ζωή συναρπαστική, μοναδική, αλλά και γλυκόπικρη τόσο στην ετοιμοθάνατη Ελλάδα όσο και στη μεταπολεμική Ευρώπη, που ξαναγεννιέται από τις στάχτες της. Μια ζωή που οι πιο πολλοί Έλληνες δεν τολμούσαν καν να ονειρευτούν...

5.«Το δόρυ της Θεάς Αφαίας» του Τάσου Καραγιάννη

Ένα στιβαρό έργο που στο επίκεντρο της υπόθεσής του βρίσκεται ένα υπαρκτό ιστορικό πρόσωπο. Είναι ο ήρωας που διακρίθηκε με την ατομική του γενναιότητα περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο Έλληνα κατά τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας, ηγούμενος της αιγινήτικης μοίρας που κρατούσε το δεξί πλευρό της ελληνικής παράταξης των πλοίων. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Ηρόδοτο, τον ιστορικό των Περσικών Πολέμων, «όλοι παραδέχονται ότι αυτοί που διέπρεψαν κυρίως στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας ήταν οι Αιγινήτες και μετά έρχονταν οι Αθηναίοι. Τη μεγαλύτερη ατομική διάκριση κέρδισε ο Αιγινήτης Πολύκριτος...».

Ο συγγραφέας εικονίζει ολοζώντανα μια μορφή αρχετυπική τού αρχαίου Έλληνα νησιώτη, του εξοικειωμένου με τη ναυτική τέχνη και το εμπόριο. Ο μυθιστορηματικός πρωταγωνιστής Πολύκριτος, γεμάτος πάθος για τη ζωή και για τα κοινά της ιδιαίτερης πατρίδας του, παλεύει από την εφηβεία του ακόμη ενάντια στα προκλητικά καλέσματα των δύσκολων καιρών στις αρχές τού 5ου αι. π. Χ. Και μέσα σε μια πορεία καταξίωσης και πανελλήνιας δόξας, το Αρτεμίσιο και η Σαλαμίνα σηματοδοτούν χαρακτηριστικά τις κορυφαίες στιγμές αυτής της πορείας.

Η αρχηγική προσωπικότητα του Πολύκριτου αλλά συγχρόνως και οι προσωπικότητες των άλλων Αιγινητών που παίζουν πρωταγωνιστικούς ρόλους στο έργο (του Πυθέα, του Κρίου, του Ανδροσθένη, του Ασωνίδη) οριοθετούν έναν κόσμο αξιών, με δυνατότερους στυλοβάτες την αγάπη για την ελευθερία και την ευσέβεια προς εκείνους που βρίσκονται πάνω από τα ανθρώπινα. Η προσωπική ηθική ολοκλήρωση και η κοινωνική δικαιοσύνη βασανίζουν όσο τίποτε άλλο τη σκέψη του μυθιστορηματικού ήρωα που θα δώσει «τον αγώνα τον καλό», δίπλα στο Θεμιστοκλή και τον Αριστείδη, στην τελική σύγκρουση της Σαλαμίνας.

6.«Το τέλος του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ» του Χρήστου Παπαδημητρίου

Ένα νέο, με εντυπωσιακή πλοκή και εναλλαγές ιστορικό μυθιστόρημα. Ένα μυθιστόρημα που η εξέλιξη και οι ρυθμοί του θυμίζουν καλογυρισμένη κινηματογραφική ταινία με δράση, αγωνία και διαρκείς ανατροπές.

Πρόκειται για «Το τέλος του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ - Απόδραση από τη ναζιστική Γερμανία», του Χρήστου Θ. Παπαδημητρίου, ο οποίος αναδεικνύεται σε έναν επιδέξιο χειριστή των δραματικών κορυφώσεων και των ολοζώντανων περιγραφών. Στο έργο του, και ενώ η Ευρώπη ετοιμάζεται να βυθιστεί στη δίνη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, ένας έρωτας απελπισμένος και καταδικασμένος ανθεί και καρποφορεί. Γεννημένος ένα βράδυ του Ιανουαρίου 1939, μετά την ερμηνεία ενός από τα «Βρανδεμβούργια» κονσέρτα του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, ο έρωτας αυτός θα παλέψει να επιβιώσει, προσπαθώντας να ξεφύγει από τις διώξεις ενός μηχανισμού απανθρωποποίησης όπως η Γκεστάπο.

Ο αναγνώστης βιώνει και ο ίδιος την περιπετειώδη θεαματική καταγραφή της πορείας δύο ανθρώπων που σμίγουν, χωρίζουν και ξανασμίγουν, ζώντας με την αβεβαιότητα και τον πόνο, σε μια τρομοκρατημένη Ευρώπη, από τις πλαγιές του Μέλανος Δρυμού έως το χτυπημένο από τις ιπτάμενες βόμβες V-1 και τους ιπτάμενους πυραύλους V-2 Λονδίνο. Παντού όπου το μακρύ χέρι της γερμανικής στρατιωτικής και αστυνομοκρατικής μηχανής μπορεί να φτάσει, απειλώντας και καταστρέφοντας τις ζωές ανθρώπων. Όμως το ξανασμίξιμο των δύο πρωταγωνιστών ήταν ένα κελάηδισμα που δεν επρόκειτο να κρατήσει πολύ. Και σ' αυτό το σημείο ο συγγραφέας μάς αποδεικνύει για μία ακόμη φορά τη μαστοριά του στο σασπένς.

Πλημμυρισμένο από εσωτερική μελωδία και βαθύτερη λατρεία στην κλασική μουσική, το έργο στηριγμένο στις πραγματικές εξελίξεις στα θέατρα του πολέμου, αναπλάθει μια σειρά από ανθρώπινες περιπέτειες. Είναι άλλωστε αυτές οι περιπέτειες και τα μαρτύρια των απλών ανθρώπων, που συνιστούν τις καταστροφικότερες συνέπειες ενός πολέμου...

7.«Φλογισμένοι δρόμοι» του Γιώργου Καπράνου

Μεστή από δραματικά γεγονότα με αποκορύφωμα τις φοβερές ημέρες της Μικρασιατικής Καταστροφής, η Ιστορία του Ελληνισμού κατά τους 19ο και 20ό αι. Και το μυθιστόρημα «Φλογισμένοι Δρόμοι» του Γιώργου Καπράνου, που παρουσιάζουν στο κοινό οι εκδόσεις Ιωλκός, αναβιώνει ακριβώς μερικές από τις πιο έντονες στιγμές των περιπετειών του Ελληνισμού για μια περίπου εικοσιπενταετία: Την εικοσιπενταετία από τον «ατυχή» (όπως χαρακτηρίστηκε) Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897 μέχρι μια άλλη μεγαλύτερη ακόμη ήττα από τους Τούρκους, το 1922, η οποία συνοδεύτηκε από τις σφαγές και την εκδίωξη των Ελλήνων από τις προαιώνιες εστίες της μικρασιατικής γης.

Το έργο, υπηρετώντας το πάντα δύσκολο στη σύνθεση είδος τού ιστορικού μυθιστορήματος, επιτυγχάνει τη σύμπλευση των υπαρκτών ιστορικών προσώπων με τους μυθιστορηματικούς ήρωες. Συνδέει με μαστοριά τις πράξεις της πολιτικοστρατιωτικής ηγεσίας του ελληνικού κράτους (ολέθριες ή μεγαλειώδεις για την πορεία του έθνους συνολικά) με τις σκληρές ανθρώπινες περιπέτειες των πλασματικών μυθιστορηματικών προσώπων. Γιατί, ναι μεν «την ιστορία τη γράφουν οι πρωταγωνιστές, αλλά το χαρτί, το μελάνι, τις θυσίες και το αίμα τα προσφέρουν οι απλοί άνθρωποι... αυτοί που δοκιμάζουν τις θετικές και αρνητικές επιπτώσεις των αλλαγών», όπως επισημαίνει και ο συγγραφέας.

Μαζί με τον πρωταγωνιστή του έργου Γιάννη Σταματίου, που ανατράφηκε μέχρι την εφηβεία του ως Γιάννης Τσιμάρας, βιώνει κι ο αναγνώστης τη δύναμη όλων των ανεμοστρόβιλων της Ιστορίας του άτυχου Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897, του Εθνικού Διχασμού, της Μικρασιατικής Εκστρατείας και της συνυφασμένης με αυτήν Καταστροφής. Με δυνατές πινελιές ο συγγραφέας εικονογραφεί το αυθεντικό πλαίσιο των γεγονότων μέσα στο οποίο κινείται ο ήρωάς του μέχρι τα τραγικά συμβάντα της Σμύρνης του Σεπτεμβρίου 1922, που έφεραν βασανιστικά τον Ελληνισμό στις αποβάθρες της φλεγόμενης πόλης. Της άλλοτε ωραιότερης πόλης των ιωνικών παραλιών.