Η Σούλα Μπασιούκα και η Νατάσα Βησσαρίωνος σεργιανίζουν στα βιβλιοπωλεία της χώρας και μοιράζονται με τους ακροατές τους ότι ενδιαφέρον ανακαλύπτουν…
Την Παρασκευή 26  Νοεμβρίου προσφέρουμε με κλήρωση τα βιβλία:

«Εν κινήσει/Bewegt»  Δίγλωσση έκδοση (ελληνικά-γερμανικά) των εκδόσεων Größenwahn Verlag Frankfurt am Main σε συνεργασία με την Εταιρεία Ελλήνων Συγγραφέων στη Γερμανία.
Το Σύμφωνο Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας συμπληρώνει φέτος την 50η του επέτειο. Υπογράφτηκε στις 30 Μαρτίου 1960 και προκάλεσε ένα μεγάλο κύμα ‹Ελλήνων γκασταρμπάιτερ› στην Γερμανία. Με την αφορμή αυτή, η Εταιρεία Eλλήνων Συγγραφέων της Γερμανία δημοσιεύει μια ανθολογία διηγημάτων των μελών της.
Οι συγγραφείς περιγράφουν στα διηγήματά τους μορφές και επιπτώσεις μιας συλλογικής, ανθρώπινης συνύπαρξης, παρακινούμενοι από φλογερά συναισθήματα, τα οποία διαισθάνονται ως μια διαρκή κίνηση. Με διαφορετικά γλωσσικά μέσα, σουρεαλιστικά κείμενα, καθημερινά γεγονότα, συμβάντα και βιωματικά αποσπάσματα, χαρακτηρίζουν, κριτικάρουν και παρουσιάζουν – οι πρώην Έλληνες γκασταρμπάιτερ της πρώτης και δεύτερης γενιάς – 50 χρόνια μετά, μια στιγμιαία λογοτεχνική καταγραφή του ‹είναι›.
‹Εν κινήσει› είναι ο τίτλος του βιβλίου, το οποίο εκδόθηκε τον Οκτώβριο του 2010 σε δίγλωσση μορφή στον εκδοτικό οίκο Größenwahn Verlag Frankfurt am Main και προσδοκώντας να υπηρετήσει ως αποδεικτικό στοιχείο στην διαδικασία αυτοενσωμάτωσης σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία, ότι η ένταξη είναι εξίσου εύκολη, όσο και δύσκολη.
Περιεχόμενα:
Με το ποίημα «…κι ήρθαν άνθρωποι» της Μαίυ Παπούλια, σύζυγο του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, τον πρόλογο του Μιχάλη Πατένταλη, πρόεδρο της Εταιρείας ΕΕΣΓ και την εισαγωγή της Νίκης Άϊντενάερ, του θρυλικού εκδοτικού οίκου Ρωμιοσύνη, αρχίζει η ανθολογία της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων της Γερμανία και συνεχίζει με το κύριο μέρος τα διηγήματα των μελών της:
Η Θάλεια Ανδρώνη περιγράφει στην σουρεαλιστική της αφήγηση πως η Ισλανδία πέφτει εντελώς αναπάντεχα στην αγκαλιά ενός δωδεκάχρονου κοριτσιού, ενώ η Μπριγκίττε Μυνχ στο «Περιμένοντας τον Αίσωπο» ασχολείται με το πρόβλημα ‹αλλαγής περιβάλλοντος›, που προϋποθέτει αλλαγή του τρόπου σκέψης και ευελιξία.
«Μια ηρωική νύχτα» του Πέτρου Κυρίμη παραπέμπει στην Αθήνα των λαϊκών κέντρων, αποκρυσταλλώνοντας σε αυθεντική γλώσσα μορφές της ελληνικής καθημερινότητας. Κοινωνικό διήγημα με τίτλο «Ίχνη στο χιόνι» παραθέτει και η Έλενα Παλλαντζά, όπου σε διάφανο ύφος καταγράφει τον ‹φόβο› μιας οικογενειακής κατάστασης. Η έκφραση των αισθημάτων μιας νεανική σχέσης, αλλά και ο τρόπος αντιμετώπισης των προβλημάτων της είναι το κεντρικό θέμα στο διήγημα του Αλέξιου Μάινα με τον αινιγματικό τίτλο «Φ», όπως Φαίδρα. Το «Rien ne va plus» του Γιώργου Κρομμύδα γίνεται μέτρο και σταθμός σε μια ακαδημαϊκή σχέση ανθρώπων, όταν ο εξουσιαστής εθισμός αποφέρει το μοιραίο τέλος. Το μεταμοντέρνο διήγημα «(Α)κίνητος» του Μιχάλη Πατένταλη είναι μια άλλη μορφή καταγραφής της ανθρώπινης αδυναμίας, η οποία περιγράφεται ανάμεσα στην υποθετική σχέση ενός φυλακισμένου και της ηθοποιού Νικόλ Κίτμαν. Στο «4:33΄ Μουσική σιωπής» η Λουκία Στέφου ερμηνεύει την ψυχολογία του ακροατή-αυτοερευνητή που ‹ακούει› το διάσημο κομμάτι του John Cage, μια μουσική σύνθεση άνευ ήχου.
Στις «Ανεμώνες» του Κύρο Πόντε ερευνάται ο ‹λόγος›, ως στη στιγμή της κατανόησης, ο μόνος λόγος που μπορεί να συλλάβει ο νους, δεν βρίσκεται στα ουράνια, παρά μόνο στην γη. Τα δακτυλικά αποτυπώματα της πίστης, είναι θέμα της Έλσας Κορνέτη στο διήγημά της «Το τάμα», όπου με ρεαλιστικό τρόπο διαγράφεται η παροδικότητα της ζωής, ενώ με Πολίτικο χιούμορ ο Γιώργος Βαλασιάδης αναφέρεται στο αυτοβιογραφικό του διήγημα «Ο Αϊ Γιώργης ο Κουδουνάς» στην πορεία του ανθρώπου που μάχεται να αποδείξει την αυθεντικότητά του.
«Στην θέση του άλλου» ταξιδεύει ο αναγνώστης από την Φραγκφούρτη προς το Μόναχο και αντιλαμβάνεται μέσα από την αφήγηση της Ελένης Δελιδημητρίου-Τσακμάκη, ότι ακόμη και μια απλή μετακίνηση στη Γερμανία προϋποθέτει οργάνωση. Νοσταλγικό και ταυτόχρονα περιηγητικό είναι και το διήγημα του Σωκράτη Γιάπαπα, στο οποίο ο ποταμός Άραχθος με φωνή ιστοριογράφου συνοδεύει τον συγγραφέα διασχίζοντας την περιοχή της Ηπείρου.
Στο «Μαντζικέρτ» του Δημήτρη Νόλλα, επίτιμο μέλος της εταιρείας Ελλήνων συγγραφέων της Γερμανίας, ένας Τούρκος απολογείται μπροστά στον δικαστή γιατί σκότωσε την Γερμανίδα σύζυγό του παραθέτοντας ως εξήγηση τις διαφορές των πολιτισμών και ιδιοσυγκρασιών, ενώ στο διήγημα της Ελένης Τορόση «Ρεχαγκελισμοί όπως Ευαγγελισμοί» πρωταγωνιστεί ο δεκατριάχρονος Όμηρος σε μια συνάντηση με τον Ρέχαγκελ, τον προπονητή της ελληνικής εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου. Τέλος στο «Δεν περνάς κυρα-Μαρία» του Σεβαστού Π. Σαμψούνη περιγράφεται και αναλύεται η πορεία των ‹γκάσταρμπάιτερ› μέσα από τρεις γενιές, με όλες τις επιπτώσεις και τους προβληματισμούς που επιφέρει η μετανάστευση.
Ιδέα:
Το βιβλίο εκδόθηκε συνειδητά δίγλωσσο. Το πρώτο μέρος είναι στα γερμανικά, ενώ αν αντιστραφεί, αρχίζει το ίδιο βιβλίο στην ελληνική γλώσσα. Διαμέσου της ‹κίνησης› αυτής προτρέπεται ο αναγνώστης να συλλάβει την ελαφρότητα ή την βαρύτητα της μετανάστευσης

Μαγειρεύω με τη γιαγιά μου» από τις εκδόσεις Σαββάλας.
Τι κάνει η γιαγιά στην κουζίνα; Φτιάχνει ένα υπέροχο γλυκό για να συνοδεύει ο παππούς το τσάι του. Πίεσε ένα ένα τα σκεύη της κουζίνας και άκου τι ήχο κάνουν!

«Μαστορεύω με τον παππού μου» από τις εκδόσεις Σαββάλας
Τι μαστορεύει ο παππούς στην αποθήκη; Φτιάχνει ένα δώρο για τη γιαγιά και είναι έκπληξη! Πίεσε ένα ένα τα εργαλεία της αποθήκης και άκου τι ήχο κάνουν!

Ακόμη ξεχωρίσαμε:
«Δεν μπορεί, θα στρώσει!» διηγήματα της Λένας Μαντά από τις εκδόσεις Ψυχογιός
Αναρωτιέμαι πόσες φορές άραγε καθένας από μας είπε αυτή τη φράση, που φανερώνει την ελπίδα πως ό,τι μας πονάει θα φύγει, ή θ’ αλλάξει, ή ως διά μαγείας θα χαθεί… Αυτό που ζητάμε τέτοιες στιγμές είναι ίσως ένας καφές κι ένα γλυκό του κουταλιού. Αυτή ακριβώς η αντίθεση του γλυκού με το πικρό είναι τελικά η ίδια η ζωή. Έτσι μας δίνονται οι στιγμές. Ποσά αντιστρόφως ανάλογα. Εκεί που βρίσκεται το γέλιο, παραμονεύει το δάκρυ… Κι αν κάπου μέσα στα κείμενα βρείτε τον εαυτό σας, αν κάπου ανάμεσα στις γραμμές τους κάτι θυμηθείτε, σας κερνάω καφέ και γλυκό του κουταλιού… Εσείς μένει να πείτε: «Δεν μπορεί, θα στρώσει!»