Κάθε δημόσιο γεγονός που γεφυρώνει το χάσμα ανάμεσα στο ελλαδικό μητροπολιτικό κέντρο και τον Ελληνισμό της Διασποράς αποτελεί μία μικρή όαση ελπίδας, ένα ποιοτικό άλμα της δύσκολης και κάτω από αντίξοες συνθήκες πορείας του νεότερου βίου μας.

Η πρωτοβουλία του Δήμου Τρικάλων και της ΕΕΛΣΠΗ για την παρουσίαση της 4^{ης Ανθολογίας, εκτός από την προβολή του λογοτεχνικού έργου των 42 ομογενών μας συγγραφέων που ζουν στην ξενιτιά, εγκαινιάζει ταυτόχρονα κι έναν γόνιμο διάλογο ανάμεσα στον σύγχρονο οικουμενικό ελληνισμό και στους «υποψιασμένους» έλληνες πολίτες που ζουν εντός και εκτός των συνόρων της χώρας μας.}

Η κεντρική αφίσα, το μεγάλο πανό, που στόλιζε την αίθουσα της ΤΕΔΚΤ στη γενέτειρα του Ασκληπιού, έφερε ως τίτλο το απόλυτα επιτυχημένο σύνθημα «Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΣΥΝΟΡΑ!» Από κάτω με φαρδιά-πλατιά γράμματα, ο υπότιτλος σηματοδοτούσε την αιώνια επιστροφή, τον αγιάτρευτο νόστο, με τη φράση «Η 4η Ανθολογία της ΕΕΛΣΠΗ στη γενέτειρα του Ασκληπιού», ένα μήνυμα ίασης και αισιοδοξίας, θα λέγαμε, του πνευματικού και πολιτιστικού μας γίγνεσθαι.

Στη τρίωρη αυτή εκδήλωση, πέρα από τους πανηγυρικούς, αλλά και τους εύστοχους κριτικούς λόγους-του έγκριτου Τρικαλινού δημοσιογράφου και συγγραφέα Ηλία Κατσιάμπα, καθώς και τις αξιότιμης συγγραφέα και κοινωνικής λειτουργού Ελένης Τέγου-αυτό που είχε σημασία είναι ότι ακούστηκαν συγκινητικά αποσπάσματα της ανέκδοτης διασπορικής λογοτεχνίας μας από δύο νεαρές «μούσες»: την Έφη Γιώτη και την Γιάννα Κιριλιτσένκο. 24 και 17 χρόνων αντίστοιχα, η πρώτη, ένα λυγερόκορμο κορίτσι, δασκάλα παραδοσιακών χορών αλλά και αθλήτρια που κατάγεται από το Ιστορικό χωριό Μαυρομμάτι Καρδίτσας, τη γενέτειρα του ήρωα Γ. Καραϊσκάκη και η δεύτερη, μία καλλονή από τη Ρωσία, που ήρθε μικρή στην Ελλάδα, την αγάπησε παράφορα και μέσα σε μια τετραετία έμαθε άψογα Ελληνικά, ερωτεύθηκε τη λογοτεχνία και από τότε απαγγέλει, ως έτοιμη ηθοποιός, τα δύσκολα λυρικά και πεζά αριστουργήματα του ελληνικό λόγου!

Αυτός δεν είναι ο στόχος του οικουμενικού ελληνισμού; Να ενσωματώνει στους κόλπους του, να μυεί στην ομορφιά και την ελευθερία της πολυσήμαντης διαχρονικής του Παιδείας τους λαούς όλου του κόσμου; Με αυτό τον τρόπο δεν προκύπτει η καρποφορίας του πνευματικού εποικοδομήματος, η βαθύτερη αισθητική και ψυχική ηδονή που γονιμοποιεί αενάως τη φωτεινή πλευρά της ανθρώπινης ζωής;

Στην Αρχαία Τρίκκη, κοντά στον Όλυμπο., στη χιλιόχρονη κοιτίδα των Πελασγών όλου του κόσμου ακούστηκαν, λοιπόν, προς τέρψιν των σημερινών Ελλήνων και Φιλελλήνων τα έντεχνα αυτά μαργαριτάρια των 42 σύγχρονων λαϊκών ραψωδών του Απόδημου Ελληνισμού: του Ιάκωβου Γαριβάλδη από την Αυστραλία, του Σπύρου Δαρσινού από το Νέσβιλ Τενεσί της Β. Αμερικής, της Αγγελικής Βόλλνερ Μαραγκουδάκη από τη Νυρεμβέργη της Γερμανίας, της Βάνας Κοντομέρκου απ ποτ Κονέκτικατ των ΗΠΑ, του Γαβριήλ Παναγιωσούλη και της Γιώτας Στρατή από τη Ν. Υόρκη, του Νίκου Παλαμήδη από τη Βενεζουέλα, της Χριστίνας Τσαρδίκου από το Μπουένος Άιρες της Αργεντινής, του Γιώργου Πλακιά, έγκριτου φυσικού και παιδαγωγού από τη Γερμανία και πολλών άλλων για να αναφέρουμε ενδεικτικά και μόνον παραδείγματα της πλούσιας αυτής λογοτεχνικής σφαίρας των Ελλήνων όλου του Κόσμου.

Αυτού του Κόσμου, που διευρύνεται συνεχώς και μέσα από τη δράση της ΕΕΛΣΠΗ αναδεικνύεται σήμερα σθεναρά σε έναν ορατό φάρο της νεότερης ελληνικής καλλιτεχνικής δημιουργίας, αισθητό και αναγνωρίσιμο πλέον από την ελληνική Κοινή γνώμη, αλλά και τους δημόσιους φορείς της Ελληνικής Πολιτείας, που αργεί κάπως, αλλά καταφέρνει στο τέλος, έστω και με «δυσκοίλιο» τρόπο, θα λέγαμε, να αποδεχτεί στους κόλπους της, όσους βρίσκονται εκτός «συστήματος» της ντόπιας πολιτικής και πνευματικής νομενκλατούρας.

Χρέος όλων μας είναι να αναδείξουμε παρόμοιες προσπάθειες, που ξεπηδούν αυτόνομα και αυθεντικά μέσα από τις κοινωνικές και διανοητικές διεργασίες των ενεργών πολιτών του Απόδημου Ελληνισμού και να τις «παντρέψουμε» με τις αντίστοιχες προσπάθειες πολλών και αξιόλογων μονάδων, αλλά και ομάδων ελλήνων πολιτών, που αγωνιούν σήμερα να εκφράσουν και πάλι, μέσα από ένα νέο ξεκίνημα, την αστείρευτη πολιτισμική παρακαταθήκη της Ελληνικής Γλώσσας, της Ελληνικής Παιδείας και του Ελληνικού Πολιτισμού!

Το τολμηρό αυτό εγχείρημα της επανένωσης των πνευματικών δυνάμεων των σύγχρονων Ελλήνων βρίσκεται μόλις στην αρχή του και θα απαιτηθούν σκληρές προσπάθειες, ουσιαστικός και δύσκολος διάλογος, βαθύτερος στοχασμός και γνώση, καθώς και πολιτική βούληση για να έρθει σε πέρας.

Θερμά συγχαρητήρια για άλλη μια φορά σε όλα τα μέλη της ΕΕΛΣΠΗ και στον ακούραστο, σεμνό εργάτη του λόγου, Τρικαλινό Απόδημο συγγραφέα Βάιο Φασούλα, που ξεκίνησε αυτήν την προσπάθεια πριν από δέκα περίπου χρόνια και τη βλέπουμε τώρα να καρποφορεί εντός και εκτός των ελληνικών συνόρων.

Τρίκαλα, Πέμπτη, 6 Μαΐου 2010

Νώε Παρλαβάντζας