«Πηγή έμπνευσης, ακόμα από τη δεκαετία του ΄70, αποτέλεσε στην Ισπανία η μορφή του Καβάφη, ένα στοιχείο ανανέωσης της ισπανικής ποίησης και του αυξανόμενου ενδιαφέροντος της ισπανικής διανόησης για τα νεοελληνικά γράμματα, αλλά και οι περιπτώσεις Σεφέρη και Καζαντζάκη», τονίζει ο κ. Gonzalez. «Η ανακάλυψη αυτών των συγγραφέων -επισημαίνει- δικαιώνει το ενδιαφέρον για την εισαγωγή της ελληνικής γλώσσας σε πανεπιστημιακά μεταφραστικά προγράμματα. Αργότερα, στις αρχές τις δεκαετίας του ’90 δημιουργούνται σε πανεπιστήμια της Ισπανίας μεταφραστικά Τμήματα, όπως και σε άλλα πανεπιστήμια της Ευρώπης». Τρεις μόνιμοι διδάσκοντες, δύο Ισπανοί και μία Ελληνίδα, αποτελούν το μόνιμο προσωπικό του Τμήματος, συνεπικουρούμενοι από δύο επιστημονικούς συνεργάτες. Η Ιωάννα Νικολαΐδου, Αιγυπτιώτισσα στην καταγωγή, η οποία ειδικεύεται στο έργο του Τσίρκα, συνέβαλε αποφασιστικά στη δημιουργία του Τμήματος. Η Ελλάδα στηρίζει το Τμήμα με εκπαιδευτικό υλικό, υποτροφίες, και τα δύο τελευταία χρόνια με την απόσπαση μιας εκπαιδευτικού. Την τετραετή φοίτηση στο Τμήμα επιλέγουν περίπου είκοσι σπουδαστές, σημαντικός αριθμός, σύμφωνα με τα δεδομένα της Ισπανίας, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιλέγουν προαιρετικά να μάθουν τα ελληνικά, ως μία ακόμη ξένη γλώσσα. Ο κ. Gonzalez αντιλαμβάνεται το έργο του Τμήματος ως ένα ακόμη «παράθυρο» της Ελλάδας στην Ισπανία, όπως είναι και όλες οι εστίες ελληνικών σπουδών σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Αν και σπούδασε ισπανική φιλολογία, τα ελληνικά τον έχουν συνεπάρει τόσο πολύ, που εδώ και πολλά χρόνια έχει αφιερωθεί στη μετάφραση Ελλήνων συγγραφέων και κυρίως ποιητών -Σεφέρη, Κώστα Μαυρουδή, Δημήτρη Καλοκύρη, Θανάση Χατζόπουλο κ.ά.
Τώρα, σε συνεργασία με την Ιωάννα Νικολαϊδου, ολοκληρώνει τη μετάφραση της τριλογίας του Τσίρκα, «Ακυβέρνητες Πολιτείες». Στα σκαριά είναι και οι μεταφράσεις επιλογών του ποιητικού έργου του Εμπειρίκου, της Έρσης Σωτηροπούλου και της Βερονίκης Δαλακούρα. «Δεν είναι απλά μία δουλειά, αυτό που κάνουμε. Προσωπικά, θεωρώ ότι είναι υπόθεση ζωής», τονίζει ο κ. Gonzalez. Το σημαντικό, όπως αναφέρει, είναι οι μεταφράσεις σύγχρονων Ελλήνων συγγραφέων, που έχουν αναλάβει απόφοιτοι του Τμήματος, οι οποίες καταλαμβάνουν ειδική θέση στον εκδοτικό-λογοτεχνικό χώρο της Ισπανίας. Λαμπρό παράδειγμα αποτελεί η μετάφραση της «Φόνισσας» του Παπαδιαμάντη στα ισπανικά, από τη Λάουρα Σάλας, που κυκλοφόρησε πριν από τρεις εβδομάδες. «Αυτό δικαιώνει το έργο μας και μας ικανοποιεί πλήρως, αφού έχουμε καταφέρει να βγει μία γενιά επαγγελματιών μεταφραστών επιπέδου. Αυτή είναι και η προοπτική του μέλλοντος, γι’ αυτό και τη θεωρώ πολύ σημαντική», τονίζει. Το Τμήμα Μετάφρασης και Διερμηνείας, στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα έχει στενή συνεργασία με το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, ένα από τα σοβαρά επιστημονικά ιδρύματα στην Ευρώπη, όπως το χαρακτηρίζει ο Ισπανός καθηγητής. Εδώ και χρόνια, το Τμήμα του είναι ένα από τα αναγνωρισμένα εξεταστικά κέντρα της Ισπανίας για την παροχή πιστοποιητικού ελληνομάθειας. Τα ελληνικά διδάσκονται στην Ισπανία σε πολλές πανεπιστημιακές εστίες: στη Γρανάδα, στα Κανάρια Νησιά κ.ά. Οι σημαντικότερες εστίες διδασκαλίας της γλώσσας μας, όμως, είναι η Μαδρίτη - στο Κέντρο Γλωσσών του Πανεπιστημίου και στην Κρατική Σχολή Ξένων Γλωσσών- όπως και η Βαρκελώνη, όπου, κατά μέσο όρο, τα μαθήματα παρακολουθούν περίπου 250 μαθητές, κάθε χρόνο. «Δεν είναι και λίγοι, αλλά το σημαντικό δεν είναι ο αριθμός των φοιτητών, αλλά η ποιότητα των παρεχόμενων σπουδών. Ποτέ δεν θα έχουμε πολλούς φοιτητές, γιατί δεν υπάρχει επαγγελματική προοπτική, αλλά το να υπάρχουν λίγοι καλοί, που να ολοκληρώνουν τις ελληνικές σπουδές, μέχρι και το διδακτορικό και στη συνέχεια να ενσωματώνονται σε κάποιο πλαίσιο υψηλών προδιαγραφών, θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό. Είναι, άλλωστε και υπόθεση κύρους για την ελληνική παρουσία στα πανεπιστήμιά μας», καταλήγει ο κ. Gonzalez.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, Διαμαντένια Ριμπά