Ιστορική θεωρείται η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Κύπρου, με την οποία απορρίπτεται η αγωγή που υπέβαλε ο Σωκράτης Ηλιάδης -στενός συνεργάτης και σύμβουλος του αρχηγού της ΕΟΚΑ Β Γεωργίου Γρίβα- εναντίον του Εκδοτικού Οργανισμού Λιβάνη και των δημοσιογράφων Κώστα Βενιζέλου και Μιχάλη Ιγνατίου, με την οποία απαιτούσε την απόσυρση του βιβλίου «Τα Μυστικά Αρχεία του Κίσινγκερ». Είναι η πρώτη φορά που το ανώτατο δικαστικό σώμα της Κυπριακής Δημοκρατίας αναφέρεται με τόση σαφήνεια σε προσπάθειες ανατροπής του προέδρου και Αρχιεπισκόπου της Κύπρου Μακαρίου. Το Ανώτατο Δικαστήριο αποδέχτηκε ότι «μέσα από ιστορικές πηγές, στις οποίες το επίδικο δημοσίευμα έχει βασιστεί, αδιαμφισβήτητα διαφαίνονται συνωμοσίες και ενέργειες, σε μια προσπάθεια παράνομου παραμερισμού του προέδρου Μακαρίου και της νόμιμης κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας, μιας προσπάθειας που γινόταν σε συνεργασία με τον στρατηγό Γεώργιο Γρίβα, του οποίου προφανώς (κάτι που δεν αρνείται και ο ίδιος) στενός συνεργάτης και σύμβουλος ήταν ο εφεσείων (Σ. Ηλιάδης)». Στην απόφαση υπογραμμίζεται ότι «υπήρξε άπλετο ιστορικό υλικό για την εξαγωγή συμπεράσματος ή για τη διατύπωση προσεγμένης ιστορικής κρίσης, ότι ο ενάγων (Σ. Ηλιάδης) διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο ως άμεσα προσκείμενος και συνεργαζόμενος με τον Γρίβα σε προσπάθειες που γίνονταν για περιθωριοποίηση του Μακαρίου και ανάληψη της εξουσίας από τον Γρίβα, για όλους τους λόγους που προαναφέρθηκαν και που δεν είναι άσχετοι, μεταξύ άλλων, με την επιβολή του σχεδίου Ατσεσον στην Κύπρο». Σημειώνεται ότι πρόσφατα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ αναφέρουν ότι το συγκεκριμένο σχέδιο υποστήριζε και ο Κώστας Μητσοτάκης, ο οποίος φέρεται να επιθυμούσε και πραξικοπηματική ανατροπή του Μακαρίου. Στην ίδια απόφαση αναφέρεται ότι «οι εναγόμενοι (Κ. Βενιζέλος και Μ. Ιγνατίου, Λιβάνης), αλλά και ο καθηγητής Μάριος Ευρυβιάδης είχαν ηθικό και κοινωνικό καθήκον, ως δημοσιογράφοι, ακαδημαϊκοί, συγγραφείς, ιστορικοί ερευνητές και εκδότες, να προβούν στη δημοσίευση, με το κοινό να έχει ανάλογο συμφέρον για σχετική πληροφόρηση». Το Ανώτατο Δικαστήριο αποδέχτηκε ότι οι μάρτυρες Μάριος Ευρυβιάδης και Μιχ. Ιγνατίου ήταν αξιόπιστοι, αντίθετα ο κ. Ηλιάδης δεν άφησε καλές εντυπώσεις. Αναφέρει συγκεκριμένα ότι «το Δικαστήριο αναφέρθηκε στη μαρτυρία του ενάγοντος (Σ. Ηλιάδη), κρίνοντάς τον αναξιόπιστο και υποστηρίζοντας το συμπέρασμά του αυτό, με αναφορά σε συγκεκριμένα μέρη της προφορικής του μαρτυρίας». Αντίθετα, σύμφωνα με το Ανώτατο Δικαστήριο, ο δικαστής «επεσήμανε την εξαιρετική εντύπωση που του δημιούργησαν οι μάρτυρες υπεράσπισης, που, κατά την κρίση του, ήταν ευθείς και ακριβολόγοι.

Ο Μιχάλης Ιγνατίου περιορίστηκε κυρίως στην κατάθεση εγγράφων από το εθνικό αρχείο των ΗΠΑ, ενώ ο Μάριος Ευρυβιάδης εξήγησε κάθε αναφορά του με παραπομπή στις πηγές έρευνας που χρησιμοποίησε». Πηγή «Εθνος»