«Τελευταία στιγμή αποφάσισα να ακολουθήσω την καρδιά μου και να σπουδάσω Κλασική Φιλολογία, αντί για κάτι πιο "χρήσιμο". Δεν το μετάνιωσα ποτέ μου», προσθέτει. Σήμερα κάνει διατριβή με θέμα τα ομηρικά και κλασικά στοιχεία στην «Οδύσσεια» του Καζαντζάκη. Η νεαρή ελληνίστρια Έλενα Γκονθάλεθ ανήκει σε μια νέα φουρνιά ξένων φιλολόγων που για διάφορους λόγους, με συχνότερη αφορμή τη γοητεία που άσκησε πάνω τους η αρχαία Ελλάδα κατά τη διάρκεια της σχολικής εκπαίδευσής τους, αγάπησαν τη χώρα μας και αποφάσισαν να αφιερώσουν τον επιστημονικό βίο τους σε αυτή. Κάποιοι μάλιστα έγιναν μέλη της Διεθνούς Εταιρείας Φίλων Νίκου Καζαντζάκη, της μοναδικής Εταιρείας Φίλων Έλληνα συγγραφέα με τόσο μεγάλο διεθνές δίκτυο, και καθοδηγούν τα παραρτήματά της στις χώρες τους. Μόνο τα δύο τελευταία χρόνια, η Εταιρεία- ιδρύθηκε το 1988- δημιούργησε τριάντα νέα παραρτήματα. Στα μάτια των νεαρών ελληνιστών ο Καζαντζάκης αποτελεί πρώτης τάξεως σύνδεση ανάμεσα στην αρχαία και τη νεώτερη Ελλάδα. «Έμαθα πρώτα τη γλώσσα της Σαπφούς και του Ομήρου στο πανεπιστήμιο και μόνο ύστερα τα νέα ελληνικά», λέει η Έλενα Γκονθάλεθ. «Μάθαινα απ΄ έξω ποιήματα του Καβάφη την εποχή που πρωτοήρθα στην Ελλάδα. Και το ταξίδι που θα διαρκούσε ένα καλοκαίρι, κατέληξε σε ολόκληρο χρόνο. Και πώς να μη γινόταν κάτι τέτοιο! Καθεμιά εμπειρία, πιστεύω, έχει την αξία που εμείς είμαστε ικανοί να της δώσουμε. Έτσι εμένα, που την είχα ονειρευτεί για τόσα χρόνια, η Ελλάδα είχε πολλά να μου προσφέρει». Τώρα η Έλενα Γκονθάλεθ μένει στην Ισπανία, αλλά εξακολουθεί να έρχεται συχνά στην Ελλάδα. «Μάλλον αυτή τη συνήθεια δεν θα την κόψω ποτέ μου», καταλήγει. «Η σχέση μου με την Ελλάδα είναι παλιά», λέει ο 33χρονος Ουκρανός πανεπιστημιακός, κλασικός φιλόλογος Αντρέι Σαβένκο. «Περίπου στην ηλικία των 5- 6 χρόνων ερωτεύτηκα τη χώρα του Οδυσσέα και του Ηρακλή από ένα βιβλίο με τους μύθους και τους θρύλους της αρχαίας Ελλάδας. Το διάβαζα μέρα- νύχτα και μετά τα εξιστορούσα όλα στα παιδιά της γειτονιάς. Μετά, στο δημοτικό άρχισα να διαβάζω για την ιστορία της χώρας (κυρίως την αρχαία) και έτσι μπήκα στον κόσμο των Περσικών Πολέμων, της μακεδονικής εκστρατείας, των διαδόχων κ.τ.λ. Από μια άποψη φαίνεται πως έτσι λείπει εντελώς η επαφή με τον πραγματικό κόσμο, αυτό όμως- κατά τη γνώμη μου- με βοήθησε πολύ να βρω στη σημερινή Ελλάδα το νήμα των καιρών και μια συνοχή του χρόνου πολύ σημαντική για τη συνταύτιση ενός κοινωνικού συνόλου, των Ελλήνων δηλαδή που, όπως έλεγε ο Καβάφης, δεν είναι ούτε Έλληνες ούτε ελληνίζοντες αλλά ελληνικοί». Για τον Αντρέι Σαβένκο, αναπληρωτή καθηγητή σήμερα, αλλά και διευθυντή της Έδρας Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου «Ταράς Σεβτσένκο» στο Κίεβο, «πολλά στην ιστορική πορεία της Ελλάδας δημιουργούν μια αόρατη σχέση αντιπαραβολής με την Ιστορία της Ουκρανίας». Ο Καζαντζάκης ήταν ο πρώτος Νεοέλληνας συγγραφέας με τον οποίο ήλθε σε επαφή. «Η καθηγήτριά μου, για να δοκιμάσει τις επιστημονικές μου ικανότητες, μου πρότεινε ένα θέμα που είχε σχέση με τα αρχαία μοτίβα στα έργα του και εγώ στάθηκα στη λειτουργία των εικονισμάτων ως δείγμα σύμπλεξης από τον συγγραφέα του παλαιού και του καινούργιου, ως έκφραση των θεολογικών αναζητήσεών του. Ο Καζαντζάκης όπως και οι μύθοι μού άνοιξε την πόρτα σε έναν εντελώς άγνωστο κόσμο, που ταλαντεύεται εξίσου από την κίνηση και την ακινησία, που μάχεται, που γεννιέται και πεθαίνει, που κάνει λάθη και τα διορθώνει, έναν κόσμο αντιθετικό στη σφαιρικότητά του. Το άλλο στοιχείο που διαμορφώνει την αξία του Καζαντζάκη για μένα είναι το πώς αντιλαμβάνεται την Οκτωβριανή Επανάσταση, τόσο διαφορετικά από όλα όσα άκουγα τότε γύρω μου στα χρόνια της κατάρρευσης της ΕΣΣΔ. Πολλά από αυτά που λέει έχουν, κατά τη γνώμη μου, περισσότερη αντικειμενικότητα από όσα ακούγονται τόσο από την πλευρά των αριστερών οπαδών της όσο και από τους αντιπάλους της». Το ουκρανικό παράρτημα της Εταιρείας Φίλων Νίκου Καζαντζάκη απαρτίζεται από 30 μέλη (φοιτητές, δημοσιογράφοι, φιλόλογοι, κριτικοί τέχνης, διπλωμάτες). «Οργανώσαμε πολλές εκδηλώσεις στο Κίεβο, το Χάρκοβο, την Οδησσό, στο Λβιβ και τη Συμφερούπολη - στρογγυλά τραπέζια, λογοτεχνικές βραδιές, διαγωνισμούς λογοτεχνικής μετάφρασης, βιντεοπροβολές». Σε επαφή με την Εταιρεία τον έφερε ο πρόεδρός της Γιώργος Στασινάκης όταν διοργάνωσε, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Κιέβου, συνέδριο με το θέμα: «Ο Καζαντζάκης και η Ουκρανία». «Το θέμα θέλει πολλή έρευνα ακόμη αφού, κατά τη γνώμη μου, στις εντυπώσεις του κατά το ταξίδι στην ΕΣΣΔ μπορούμε να βρούμε αρκετές ενδιαφέρουσες μαρτυρίες για τις "κρυφές πλευρές" της πρώιμης σταλινικής περιόδου εκ μέρους ενός στοχαστή και όχι ιστορικού ή προπαγανδιστή (παρότι με κάποιο τρόπο ήταν)».

Πηγή: www.tanea.gr